برف کوری عبارت است از: آسیب خورشید (آفتاب سوختگی) قرنیه ملتحمه. این حالت منجر به پیدایش درد و احساس جسم خارجی در چشم و ورم (edema) پلک و پرخونی قرنیه می گردد که با چراغ قوه مخصوص (slit tamp) بهتر دیده می شود و ممکن است که تا روز بعد آشکار نگردد
.
این بیماری خطرناک نیست و موقتی می باشد اما چنان دردناک است که کوهنورد را از ادامه برنامه باز می دارد. اولین علایم برف کوری، قرمز شدن قسمت قرنیه چشم است. بلافاصله بعد از مشاهده این علامت باید معالجه را شروع کرد و شخص مبتلا به برف کوری دائم فکر می کند شن در چشمش رفته است.
این بیماری از مسایل رایج در زمستان به علت عدم استفاده از عینک آفتابی می باشد. نور خورشید حاوی اشعه ماورای بنفش یا uv می باشد که مقدار این اشعه در کوهها و ارتفاعات بسیار بیشتر از سطح زمین می باشد. در زمستان در ارتفاع ۱۶۰۰ متری مقدار این اشعه ۴ برابر بیشتر از ارتفاع ۳۰۰ متری است و هر چه بالاتر برویم مقدار آن بیشتر خواهد شد. در ارتفاع ۱۰۰۰ متری مقدار این اشعه در سایه و افتاب برابر است.برف تازه حدود۱۰۰% این اشعه را منعکس می کند. در روزهای ابری که نور خورشید وجود ندارد این اشعه کماکان وجود دارد و به بدن ما می تابد خیلی ها این موضوع را نمی دانند و در روزهای ابری عینک نمی زنند. اشعه uv حتی از بغل عینک هم به درون چشم نفوذ می کند بنابراین اگر امکان آن را دارید از عینکهای مثل عینک اسکی استفاده کنید که بغل چشم شما را بپوشاند.
تنها راه معالجه، قرار گرفتن مریض در تاریکی و استراحت است. اگر شخص در طول برنامه دچار این مریضی شود چشمهای او را ببندید و یک نفر در راه رفتن به او کمک کند.
دکترهرمز شمس ، دبیر انجمن چشم پزشکی ایران در این باره می گوید: میزان تشعشع نور یا همان تابش و بازتابش در مناطق کوهستانی و برفی چند برابر اشعه‌ای است که در شرایط غیر برفی بازتاب می شود. بنابراین با نگاه کردن مستقیم به برف، به خصوص در آب و هوای آفتابی، اشعه ماورای بنفش زیادی وارد چشم می شود که می تواند برای چشم زیان‌بار باشد، به طوری که اشعه ناشی از بازتابش برف می تواند باعث زخم قرنیه شود که به این پدیده برف کوری گفته می شود.
کراتیت سطحی یا همان زخم قرنیه (برف کوری)، اغلب دو طرفه و دردناک است و انسان قادر به بازکردن چشم نیست. چشمها قرمز می شود و اشک ریزش فراوان دارند. در برخی افراد نیز احتمال خشک شدن چشم و احساس وجود شن در آنها، کم شدن دید و مات بودن تصاویر، دردناکی حرکات چشم، حساسیت به نور و تورم در پلک به وجود می آید.
درمان:
بهترین درمان برف کوری بستن چشمها و استراحت برای ۲۴ ساعت است. همچنین با تجویز پزشک می توان از قطره‌های ضدعفونی کننده مانند سولفاستامید استفاده کرد. فراموش نکنید که در چنین مواردی هرگز نباید از قطره‌های بی‌حس کننده مانند تتراکائین و یا کورتیکوئید استفاده کنید.
استفاده از کمپرس سرد، استراحت در محیط تاریک، به طور مثال در چادر کوهنوردی و اجتناب از مالش چشم نیز در بهبود برف کوری مؤثر است. البته اگر التهاب قرنیه در اثر عوامل دیگری مانند عفونت‌های میکروبی چشم باشد، درمان کاملاً متفاوت است.
درباره استفاده از عینک برای مقابله با برف کوری به چند نکته باید توجه کرد:
* نخست اینکه شیشه‌های عینک باید دارای لایه ضد اشعه فرابنفش باشد. بنابراین تنها تیره بودن شیشه عینک نمی تواند شاخص درستی برای مناسب بودن عینک باشد، زیرا عینک‌هایی که فقط دارای شیشه تیره هستند و از لایه محافظ بی بهره‌اند، موجب گشاد شدن مردمک چشم می شوند و در نتیجه میزان بیشتری از تابش را دریافت می کنند.
* در انتخاب عینک، تنها به فرم ظاهر آن توجه نکنید، زیرا عینک مناسب باید تمام چشم را بپوشاند و در قسمت‌های کناره نیز پوشش داشته باشد. نکته دیگر اینکه عینک باید از لحاظ ضد اشعه بودن دارای استاندارد باشد و ۹۹ تا ۱۰۰ درصد اشعه را جذب کند.
* برای تمیز کردن این نوع از عینک‌ها هم حتماً از دستمال‌های مناسب استفاده کنید، زیرا دستمال‌های غیر استاندارد می تواند به لایه ضد اشعه عینک آسیب برساند و خاصیت ضد اشعه بودن عینک را کم کند.
از بی حس کننده های موضعی (قطره های چشمی) میتوان برای معاینه چشم استفاده کرد، اما بعد از آن دیگر نباید از آنها استفاده نمود چرا که برای قرنیه، مضر میباشد و سبب کاهش آگاهی فرد از آسیب بیشتر می گردد. با این وجود در مواقعی که کاستن از ارتفاع در سفرهای دشوار ضروری است، استفاده از بی حس کننده های موضعی ممکن است ضرورت یابد.
روانسازهای موضعی: برای مثال- کرامفینگل (۱%) پد (pad)های چشمی، ویک
*سیکلو پلژیک (سیکلو پنتولات۱%) می باشد، مشخصا بهبودی در مدت دو تا سه روز حاصل می گردد.
پیشگیری:
– با استفاده از عینکهای آفتابی با فیلترUV از آن پیشگیری کنید.
– همیشه یک عینک یدکی همراه داشته باشید.
– با از بین بردن درد، روان سازی و سیکلوپلژی، چشم آسیب دیده را درمان کنید.
– در مواقعی که عینکهای آفتابی یا عینکهای ایمنی (goggles) از بین رفته یا شکسته می شوند، و عینک یدکی نیز همراه ندارید، می توان از پیدایش برف کوری با کاهش دادن میزان نور دریافتی چشم جلوگیری کرد. این امر را میتوان با هر وسیله ای که قابل بستن به دور سر و قرار گیری در جلوی چشمها باشد و ایجاد شکافهای کوچک و متقاطع در آن جهت رویت، انجام داد.
http://sport.um.ac.irl
