صبح روز جمعه اول آذر ماه نود و هشت، اعضای باشگاه ردپا طبق یک برنامه ریزی از قبل طراحی شده، در ساعت چهار و نیم در میدان معلم شیراز جمع شدند و ساعت چهار و پنجاه دقیقه با سه خودروی شخصی عازم نورآباد شدیم. فاصله شیراز تا نورآباد حدود صد و پنجاه و هشت کیلومتر است. بعد از گذشت حدود یک ساعت طی مسیر به منطقه زیبا و ییلاقی دشت ارژن رسیدیم که در دو طرف جاده و کنار یک امام زاده، مغازه های مختلفی، پذیرای مسافران و گردشگران می باشد. در آن جا توقفی کوتاه کردیم و مسیر را ادامه دادیم. به خاطر ضیق وقت، صبحانه را در اتومبیل و به صورت ساندویچی خوردیم. ساعت هفت صبح به شهرستان قائمیه رسیدیم. شهرستانی که در نقطه اتصال جاده ای استان های فارس، بوشهر و خوزستان قرار گرفته و به همین دلیل، از رونق زیادی برخوردار است. ساعت هفت و نیم، به شهر خومه زار از توابع شهرستان نورآباد ممسنی رسیدیم. در آن جا اعضای هیئت کوهنوردی نورآباد به استقبال مان آمده بودند و با همراهی آن ها به سمت جاده بابامنیر، حرکت کردیم. حدود پنج کیلومتر از جاده بابامنیر جلو رفتیم و سپس به سمت چپ که جاده ای خاکی بود راه افتادیم تا به کوه پیره برسیم. در دامنه کوه توقف کردیم. جنگل های بلوط که از دامنه کوه تا قله تداوم داشت، منظره زیبایی را خلق کرده بودند و در محل توقف ما، یک خانواده عشایری، سکونت داشت. پس از برنامه معرفی و نرمش و کشش های ورزشی، ساعت هشت صبح، حرکت به سمت قله را شروع کردیم. هرچند پاییز شیراز، به زمستان بیشتر شبیه بود، اما هوای نورآباد و دامنه های کوه معتدل و بسیار دلچسب بود. مسیر شیب زیادی داشت و در بین راه چند بار استراحت کوتاه نمودیم و ساعت یازده و نیم به قله رسیدیم. مراسم قله که شامل سرود ای ایران بود و عکس یادگاری به صورت گروهی و فردی گرفته شد و آقای رضایی رئیس هیئت کوهنوردی نورآباد در آن جا توضیح مختصری درباره کوه به اعضای گروه دادند. از بلندای قله، مناظر زیبای اطراف به ویژه منطقه زیبای ماهور میلاتی و نیز قله های تاسک و دنای پر برف، کاملا پیدا بود. ساعت دوازده، به سمت پایین کوه حرکت کردیم. برای برگشت دو مسیر وجود داشت. مسیر کوتاه تر که البته به دلیل شیب زیاد و وجود ریزاره ها، سخت تر بود و به همین دلیل، سرپرست برنامه ترجیح دادند که از همان راهی که آمده بودیم برگردیم که ایمن تر بود. در بین راه باز در چند جا توقف نمودیم. و ساعت دو و نیم به پایین کوه رسیدیم. ناهار را در دامنه کوه خوردیم و پس از یک استراحت کوتاه و خداحافظی با همنوردان نورآبادی، به سمت شیراز حرکت کردیم. در شهر قائمیه و دشت ارژن استراحت کوتاهی نمودیم و به دعوت باشگاه، اعضای گروه، بستنی خوشمزه ای را در دشت ارژن میل کردند. ساعت هفت شب به محل همیشگی _ میدان معلم _ رسیدیم و این سفر به خوبی و خوشی تمام شد.
اطلاعات لازم:
تعداد همنوردان باشگاه ردپا ۱۳ نفر و همنوردان نورآبادی ۱۱ نفر بود که جمعا بیست و چهار نفر بودیم.
نزدیک ترین محل درمانی در شهر خومه زار در پنج کیلومتری کوه قرار داشت و نزدیک ترین پمپ بنزین، قبل از شهر نورآباد در حدود ده کیلومتری وجود داشت.
آنتن دهی موبایل در بیشتر جاهای کوه، حتی در قله وجود داشت.
پوشش گیاهی: پوشش غالب منطقه درختان بلوط است که پوشش خاص زاگرس مرطوب محسوب می شود. علاوه بر این در دامنه های کوه درختان بادام کوهی و گیاهان دارویی مختلفی هم قابل مشاهده بود.
پوشش جانوری: به علت نزدیکی به محل زندگی انسان، تقریباً نسل حیوانات کوهی رو به انقراض رفته است، با این حال، گراز در کوه وجود دارد و نیز پرندگانی مانند کبک و پرندگان کوچک جسه مانند گنجشک در این کوه زیاد است.
✍گزارش : غلامحسین مهرابی
