متولد ۱۳۰۶ شیراز- از سن ۱۲ سالگی به همراه برادران خویش به کوه می رفته است. در سال ۱۳۲۵ عازم تهران شده و به استخدام اداره فرهنگ آن روز در می آید و در آنجا نیز در باشگاه ورزشی نیرو و راستی به مدیریت منوچهر مهران در رشته کوهنوردی فعالیت می کند و ۷ سال عضو این باشگاه بوده است
و به قلل مختلف صعود کرده و از چند غار نیز بازدید نمود اولین دوره ای که گذرانده است در پس قلعه تهران به همراه آقای گیلان پور (دوره دیده شامونیکس فرانسه) که تازه به وطن مراجعت کرده بود و همراهی آقایان امیرحسین امیر فیض. فرخ رحمدل. جلیل کتیبه ای و محمد اعظمی با کوهنوردی فنی آشنایی پیدا کرد سپس در سال ۱۳۳۱ به شیراز آمده برنامه های کوهنوردی را از سر می گیرد همراهان وی در آن زمان حاج حسین معرفت- بهرام چهره نگار- سرتیپ امین اله کوثر- نادرآرا و جمعی دیگر که حدود ۱۰ نفر می شدند کوهنوردی فنی را در شیراز با کمبود امکانات آن موقع ادامه داد.
در سال ۱۳۴۲ به همراه شادروان احمدزاهد و بهرام چهره نگار به قلل من بلان فرانسه و برای اولین بار از ایران به قله گروس گلوکنو اتریش صعود نمود سپس سال ۱۳۴۹ به قله فوجی یاما ژاپن صعود نمود که از کارهای شاخص ایشان به حساب می آید ایشان در مدت ۶۰ سال کوهنوردی خود به کشورهایی چون فرانسه، انگلیس، چین، ژاپن، آمریکا، ایتالیا، آلمان، دانمارک، سوئیس، یونان، ترکیه، یوگسلاوی، بلغارستان، سوریه، عراق، مصر، اردن، عربستان، دبی، هندوستان، تایوان، سفر کرده و موزه ای کم نظیر از قبیل فسیل، سنگ چکنده، چکیده. جانوران و غیره جمع آوری نموده.
ایشان دو کتاب منتشر نموده که اولی در سال ۱۳۲۵ که سه بار به چاپ رسیده به نام کوهها و غارهای ایران و دیگری کتاب ۶۰ سال خاطرات کوهنوردی که در سال ۱۳۸۴ به چاپ رسید.
ایشان در برنامه ای که در آن مرحوم علی اصغر اردوخانی به درون چاه قعله بندر سقوط می کند حضور داشته اند که این حادثه در سال ۱۳۳۱ در زمانی اتفاق می افتد که گروههایی از تهران به شیراز آمده و جهت دیدن مناطق مختلف مشغول اجرای برنامه بودند و مرحوم اردوخانی که عضو باشگاه نیرووراستی بود اولین کسی که به اصرار خودش وارد این چاه می شود.
در سال ۱۳۲۶ به همراه گروهی از باشگاه نیرو و راستی به سرپرستی منوچهر مهران به قله دماوند صعود کرد.
در سال ۱۳۲۹: از طرف گروه فوق به قلل سهند و سبلان صعود نمود.
سال ۱۳۳۱: پس از مراجعت به شیراز با بار علمی که از این سفر چند ساله به تهران داشت شروع به فعالیت در قالب سازمان کوهنوردی شیراز نمود که در آن سالها با مشکلاتی مواجه می شود از جمله با توجه به فعالیت حزب های سیاسی مختلف و حساسیت دولت بر روی کوهنوردان که غالباً از انسانهای روشنفکر بودند و افراد نظامی که به گفته ایشان به طور غیر محسوس جهت بررسی وضعیت فعالیت گروهها در این تشکیلات عضو می شدند اما به این علت که هدف آن فعالیت ها فقط ورزش بود این اعمال چندان اثر منفی بر روی گروه نداشت چنان که بر اثر این پیشرفت ها در سال ۱۳۳۵ کوهنوردان سراسر کشور به مدت ۱۵ روز مهمان کوهنوردان شیرازی شدند.
در سال ۱۳۳۴ از جبهه غربی به دماوند صعود نمود، در این برنامه برای اولین بار کوهنوردان همزمان از چند جبهه این قلعه را صعود کردند. همچنین در این سال ایشان به همراه ۱۴ نفر از اعضای گروه برای اولین بار از زندان سیاه چال فیروزآباد که چاهی است به عمق حدود ۵۰ متر که عرض دهانه مکعب شکل آن حدود ۴۰ متر است دیدن نمودند که از گروه ایشان آقای ناصر معارفی برای اولین بار وارد این چاه می شود.
سال ۱۳۳۵ برای نخستین بار از فارس از غار کله سنگ بازدید نمود که بقایای اسکلت زیادی در انتهای آن واقع بود در همین سال کلاس هایی کارآموزی در تهران و منطقه علم کوه برگزار گردید که ایشان به عنوان مربی در این کلاس حضور داشتند و در همان سال به قله تخت سلیمان صعود نمودند، در اواخر سال ۳۵ از غار باغ صحرای لار دیدن نمودند (اولین بار) و غار تاروان خفر را نیز کشف و بازدید نمودند.
۱۳۳۹:کوهنوردان در آن سالها جدا از جنبه ورزشی از دیدن مسئولین وقت افراد ماجراجو. قوی و زبده نیز به حساب می آمدند. از آن جمله واقعی که در سال ۳۹ برای کشف و بازرسی از غار فرمپشگان کوار جهت جستجوی آثار باستانی و گنج هایی که گفته می شد توسط دلالان بین المللی و غارتگران از این غار بیرون آورده شده و به فروش رسیده که ایشان به همراه دو نفر از وزارت آموزش و پرورش (فرهنگ سابق) از این غار بازدید نموده و موضوع را گزارش دادند پس از این ماجرا در اردیبهشت ماه همان سال در لارستان فارس زلزله ای وحشتناک رخ می دهد. که کوهنوردان شیرازی جهت کمک رسانی به این منطقه اعزام می شوند.
در سال ۳۹ تیمی متشکل از آقایان معرفت، ایزدخواه، رفیعی، الحاق از مسیر شهرضا، سمیرم به این شهر می رسند و پیاده عازم رشته کوه دنا می شوند که به علت طولانی بودن و نبود جاده این مهم مسیر نمی شود و ناچار پس از تحمل مشکلات زیادی به شیراز بر می گردند. در این سال به همراه آقایان: وثوقی و ده بزرگی از جبهه شمالی به قله سبلان صعود می کنند.
۱۳۴۱ :اندازه گیری چاه مصنوعی پیرزن واقع در کوه سعدی به اندازه ۱۴۲ متر توسط ایشان ورود به غار کان گوهر برای اولین بار به همراهی آقایان چهره نگار، وثوقی، لسان، صادقی، اشرفی پور که در این غار به اسکلت انسانی بر می خورند که سنگی بزرگ بر روی سینه ی او گذاشته بودند و جمجمه او را به موزه کوهنوردی منتقل می کنند. صعود به قلل مرکزی وشرقی دنا (۶قله) در قالب برنامه ای ۱۰ روزه در سال ۱۳۴۲ ایشان به همراه همنوردان خود آقایان احمد زاهد و بهرام چهره نگار راهی اروپا شده و قلل گلوس گلوکز اتریش و من بلان فرانسه را صعود می نمایند که با توجه به نبود امکانات و دشواری سفر در آن زمان تلاش ایشان قابل تقدیر است. البته این سفر غیر از صعود این قلل دستاوردهای دیگری نیز برای کوهنوردان شیرازی به همراه داشت از آن جمله تهیه وسایل جدید از کشورهای خارجی و مکاتبه با فروشندگان، انتقال تجربیات کسب شده و باز کردن و ساده تر کردن راهی جهت صعود به قلل برون مرزی را می توان نام برد به هر صورت ایشان فعالیت خود را در هیئت کوهنوردی شیراز ادامه داده تا جایی که یک سال بعد به همراه گروهی از کوهنوردان موفق به کشف ۳ غار دیگر در استان شده و در سال ۴۶ نیز اولین برنامه صعود به قلل دنا که شامل قلل مرکزی می شده است برنامه ریزی نموده و در تابستان همان سال برنامه مذکور را اجرا نموده و در حین برنامه موفق به کشف غار یخ دنا (به صورت اتفاقی) و غار پلنگ در شهرستان کمه می گردند.
در سال ۱۳۴۹ ایشان بار دیگر جهت صعود به یکی از قلل خارج از کشور راهی ژاپن می شوند و به قصد صعود به قله فوجی یاما ایران را ترک می کنند و پس از آشنایی با کوهنوردان معروف ژاپنی موفق به فتح قله پوشیده از برف فوجی یاما می شوند پس از آن طی سفری چند هفته ای به آمریکا- انگلیس دوباره به شیراز باز می گردند.آقای معرفت تا سال ۱۳۵۹ در شیراز ساکن بوده اند و پس از آن به علت مسائل کاری راهی اصفهان می گردند و همچنان در این شهر ساکن هستند، مسلما یاد و خاطره کوهنوردان شیراز و تلاش و کوشش آنان در پیشرفت این ورزش هرگز از یاد ایشان نخواهد رفت.
