آشنایی با اصطلاحات زیر کمک شایانی در درک بهتر مفاهیم آموزشی كوه خواهد داشت:

كوه (Mountain)
زميني كه نسبت به پيرامون خود به طور مشخصي برجسته تر بوده و داراي دامنه هاي شيب داري باشد.ارتفاع دقيقي براي آن تعريف نشده است ولي معمولاً زمين هايي كه حدود 600 متر از اطراف خود بلندتر باشند را كوه مي نامند.كوه ها به سه شكل به وجود مي آيند:

  • بر اثر چين خوردگي سطح زمين.
  • بر اثر فرسايش.
  • بر اثر فعاليت هاي آتشفشاني.

گُرده (Arête – Flank)
يال هايي كه شيب آن ها زياد بوده و بيشتر از مناطق سنگي و صخره اي تشكيل شده باشد،گُرده ناميده مي شود.

صخره (Rock)
به سنگ هاي يك پارچه و بزرگ را كه بتوان حداكثر با يك طول طناب صعود نمود صخره مي گويند.

ديواره (Wall)
ديواره يا پرتگاه به مناطقي گفته مي شود كه داراي سنگ هاي يكپارچه با شيب زياد بوده و براي صعود آن به بيش از يك طول طناب نياز باشد.

قُلِّه (Summit, Peak, Top)
بلندترين نقطة هر كوه را قله مي نامند. ممكن است در بالاي برخي از كوهها دو يا چند قله هم ارتفاع وجود داشته باشد . در كوه هايي كه در رأس آن دو يا چند قله ي هم ارتفاع وجود دارد، قله بلندتر را قله ي اصلي و قله هاي كوتاه تر را قله ها ي فرعي مي نامند.

تپه (Hill)
به ارتفاعات كمتر از 600 متر نسبت به زمين هاي مجاور تپه گفته مي شود.

يال (Ridge)
محل برخورد دو دامنه ي شيب دار را در بالاترين نقطه ي تماس يال مي نامند.

خط الرأس (Divide)
به خط اصلي و بلندترين يال بين دو قله كه محل تقسيم آب باران باشد،خط الرأس گفته مي شود . واژه ي فارسي معادل آن آب پخشان است. خط الرأس اصلي محل تقسيم دو حوزه ي آب ريز جداگانه است. در حالي كه خط الرأس فرعي با اين كه محل تقسيم آب است، اما آب هاي سرازير شده از هر دو قسمت آن به يك حوضه ي آب ريز ريخته مي شوند.

دره (Valley)
محل برخورد دو دامنه شيب دار.

خط القَعر (Thalweg(DE), Valley Line (EN))
ژرف ترين نقاط بستر يك رودخانه يا دره را خط القعر می نامند.

گردنه (Pass)
پايين ترين نقطه تماس بين خط الرأس هاي دو كوه را گردنه می نامند .در دو طرف گردنه معمولاً دو دره از طرفين كوه سرازير مي شوند، در نتيجه گردنه شكلي شبيه به زين اسب دارد.