آشنایی با اصطلاحات زیر کمک شایانی در درک بهتر مفاهیم آموزشی کوه خواهد داشت:

کوه (Mountain)
زمینی که نسبت به پیرامون خود به طور مشخصی برجسته تر بوده و دارای دامنه های شیب داری باشد.ارتفاع دقیقی برای آن تعریف نشده است ولی معمولاً زمین هایی که حدود ۶۰۰ متر از اطراف خود بلندتر باشند را کوه می نامند.کوه ها به سه شکل به وجود می آیند:

  • بر اثر چین خوردگی سطح زمین.
  • بر اثر فرسایش.
  • بر اثر فعالیت های آتشفشانی.

گُرده (Arête – Flank)
یال هایی که شیب آن ها زیاد بوده و بیشتر از مناطق سنگی و صخره ای تشکیل شده باشد،گُرده نامیده می شود.

صخره (Rock)
به سنگ های یک پارچه و بزرگ را که بتوان حداکثر با یک طول طناب صعود نمود صخره می گویند.

دیواره (Wall)
دیواره یا پرتگاه به مناطقی گفته می شود که دارای سنگ های یکپارچه با شیب زیاد بوده و برای صعود آن به بیش از یک طول طناب نیاز باشد.

قُلِّه (Summit, Peak, Top)
بلندترین نقطه هر کوه را قله می نامند. ممکن است در بالای برخی از کوهها دو یا چند قله هم ارتفاع وجود داشته باشد . در کوه هایی که در رأس آن دو یا چند قله ی هم ارتفاع وجود دارد، قله بلندتر را قله ی اصلی و قله های کوتاه تر را قله ها ی فرعی می نامند.

تپه (Hill)
به ارتفاعات کمتر از ۶۰۰ متر نسبت به زمین های مجاور تپه گفته می شود.

یال (Ridge)
محل برخورد دو دامنه ی شیب دار را در بالاترین نقطه ی تماس یال می نامند.

خط الرأس (Divide)
به خط اصلی و بلندترین یال بین دو قله که محل تقسیم آب باران باشد،خط الرأس گفته می شود . واژه ی فارسی معادل آن آب پخشان است. خط الرأس اصلی محل تقسیم دو حوزه ی آب ریز جداگانه است. در حالی که خط الرأس فرعی با این که محل تقسیم آب است، اما آب های سرازیر شده از هر دو قسمت آن به یک حوضه ی آب ریز ریخته می شوند.

دره (Valley)
محل برخورد دو دامنه شیب دار.

خط القَعر (Thalweg(DE), Valley Line (EN))
ژرف ترین نقاط بستر یک رودخانه یا دره را خط القعر می نامند.

گردنه (Pass)
پایین ترین نقطه تماس بین خط الرأس های دو کوه را گردنه می نامند .در دو طرف گردنه معمولاً دو دره از طرفین کوه سرازیر می شوند، در نتیجه گردنه شکلی شبیه به زین اسب دارد.