یک کوهنورد باید قبول داشته باشد که کوهنوردی یک ورزشی تیمی و گروهی است و تا آنجا که مقدور است از حرکات و تصمیمات انفرادی پرهیز نمود چرا که …
کوه از روان شناختی مکانی است پر خطر و حادثه ساز و هیچوقت نباید به نام یک کوهنورد به کوه و به خود اعتماد کرد و یا مطمن بود چون لحظه به لحظه شرایط آب و هوایی و اقلیمی در کوهستان در حال تغییر است و علاوه بر آن اکوسیستم موجود به خاطر تنوع و گوناگونی آن همیشه به یک منوال نیست و فرد کوهنورد ممکن است در مسیر خود دچار حادثه و آسیب دیده گی شده باشد .
و یا اینکه حیوانات وحشی و درنده ای در مسیر او قرار گرفته باشند و مانع صعود او شده باشند پس به همین علت باید همیشه و در همه حال آن محتاط بود وگروهی عمل کرد .
واینرا باید به یاد داشته باشیم که سراسر کوهستان برای کوهنورد غریب و ناشناست پس باید مرقاب باشیم و در طی مسیر خود ویا در طی صعود خود به هر نحوی که است از ماجراجویی به دور باشیم و مراقب باشیم و به دیگران نیز اجازه ندهیم در این مورد دچار اشتباه شوند و در همه حال نسبت به تناسب اقلیمی و شرایط آب و هوایی و به همراه داشتن لوازم و وسایل اضطراری خود سنجیده و سنجیده تر حرکت کنیم و به طبق تمهیدات قبلی حرکت را ادامه دهیم .
باید به عنوان یک کوهنورد قبل از آنکه با کوه مانوس باشیم نخست باید خود را بشناسیم و کارآیی و توانایی لازم در خود را شوکوفا سازیم و به اعتماد به نفس برسیم و برای گروه و تیم خود به نام یک عضو کوچک به عنوان ناجی ونجات دهنده عمل کنیم و مانع بروز اضطراب و استرس در میان گروه باشیم .و در این زمینه مهارتهای لازم را به تک تک اعظا در گروه یادآوری کنیم چرا که این نگرش باعث تحول و موفقیت در کار گروه گشته و گروه به سهولت و بدون حادثه به صعود ادامه داده و به پیروزی و غلبه بر طبیعت چیره خواهد شد .
و یا در غیر اینصورت اگر در میان گروه افرادی وجود داشته باشند بهترین و بهترین اقدام برای آنها همراهی و هم گام بودن با مدیریت فنی گروه است که به راهنمایی های آن خوب گوش فرا دارند و به آن نیک عمل کنند و این خود به خود کمک بزرگی است که به موفقیت نایل خواهد شد .
شعار یک کوهنورد همواره باید این باشد :
(((برای رسیدن به اوج و عظمت باید لیاقت داشت)))
و قبل از اقدام به انجام هر کاری مربوط به حوزه یک واکنش در حیطه کنش عملی که می خواهد به بروز برسد بهتر است ارزیابی اولیه آنرا در مد نظر قرار دهیم تا دچار حواس پرتی و سر در گمی نباشیم و در این روش اولین اقدام نزدیک به ثبوت شایستگی می باشد که مرهون رهنمودهای تامین سلامت وآسایش است پس باید برای کسب لیاقت همیشه آماده بود آنرا پرورش داد . و با شعار خود را ساخت و به مهارتهای لازمه دست یافت و در راه مقصود خود به چالش پرداخت چراکه صعود به اوج و اوجها در سایه لیاقت به وقوع خواهد پیوست .
و مخلص کلام واضح تر و آشکارا بیان کنم لیاقت ثمره خود آگاهی و خود باوری است باید به خود و برای خود آفرین گفت و برای پاسداشت آن از غرور بیجا که دشمن سرسخت اعتماد به نفس است اجتناب کرد و از آن دوری جست تا صعود به اوج و تعالی نگری را در خود باور سازیم و این اخلاق باید در یک کوهنورد همواره و همواره مشاهده شود و جهت تعمیم مورد عبارت قرار گیرد و کوهنورد قبل از آنکه یک کوهنورد خوبی بوده باشد باید یک انسان خوبی بوده باشد که لیاقت تلاش در محیط اطراف را به انجام و سرانجام برساند چراکه بدون نتیجه هیچ اقدامی مورد قبول واقع نمی شود . و نتیجه این اشارت به جز لیاقت چیز دیگری نمیباشد و کوهنورد با شایستگی خود مکان کوهستان را باید پاک پاکیزه و تمیز نگه دارد چرا ؟ چون مقدس هستند باید این قداست را پاس داشت و کوهنورد در گرما گرم این قداست به تطهیر رسیده پاک میشود و این افتخاریست بس بزرگ و امید است که این باور را از این مرزو بوم به همه دنیا فراگیر سازیم .
تهیه و تنظیم : دومان
