صعود قله دراک

جمعه ۹ / ۸ / ۹۹

در ابتدا تاریخچه و دلایل نامگذاری کوه دراک را برایتان شرح می دهم و در پایان گزارش اصلی را می نویسم.

 دراک (کوه برفی، کوه مستسقی، کوه مادر)، کوهی است در شهر شیراز که از غرب این شهر آغاز شده و با گذشتن از شمال غرب شهر ادامه یافته و به روستای علی آباد منتهی می‌شود.قله کوه دراک حدود ۲۹۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. وجه شمالی کوه معمولا از اوایل آذر تا اواخر اسفند پوشیده از برف است.
کوه دراک از سمت جنوب، شرق و شمال به شهر شیراز مشرف است و کوه سرخ در غرب آن قرار دارد.

دراک به معنی محل جمع شدن آب و برف است و دلیل انتخاب این نام ان بوده است که مردم در فصول سرد سال برفهای آن را درون چاه‌هایی انبار می‌کردند تا در تابستان از آب برفهای ذوب شده استفاده کنند. اینجا همچنین محلی بوده است که مردم در فصول گرم یخ مورد نیاز خود را از آنجا می‌آوردند.
از پوشش‌های گیاهی مهم منطقه می‌توان به کُله‌خَنگ، آویشن، بادام کوهی، ریواس، بلوط، آلوسیاه وحشی، ارژن، بنه، کنگر، پیازکوهی، گل اَرونه، گل شقایق، گل خَتنی و لاله‌های واژگون اشاره کرد.از پوشش‌های جانوری مهم منطقه می‌توان به شغال، روباه، کبک و شاهین اشاره کرد.

یکی از مسیرهای حرکت از سمت مجتمع احسان سپس از تنگ علی عسکری که در مسیر به منطقه سه کاج می رسیم.
پس از طی مسافتی به پناهگاه غدیریه می رسیم .معمولا طی دو ساعت و نیم می توانیم این مسیر را طی کنیم .
درمسیر قله به پناهگاه امیریه می رسیم که آقای محمد علی کریمی به یاد پسرش امیر کریمی (خدایش بیامرزدش ) در سال ۱۳۷۷آن را احداث نموده و در اطرافش چاه آب و نهال های مختلفی را کاشته و کوه نوردان معمولا شب را در اینجا سپری می کنند .در حدود یک ساعت کوهپیمایی به قله دراک می رسیم .
تعداد پناهگاه : ۲ پناهگاه دارد. پناهگاه اول: غدیریه، پناهگاه دوم : امیریه
بنایی در قلهٔ کوه ساخته شده است که در آن مشخصات کوه و قله به صورت مکتوب بر روی یک لوح وجود دارد.
کل مسیر جهت پیمایش انتن دهی دارد.
در مسیر پیمایش تا قله چشمه آب وجود ندارد.

گزارش اصلی برنامه 

صبح جمعه ۹/ ۸/ ۹۹ساعت ۶:۱۵ برنامه از ابتدای کوچه مدرسه احسان با همراهی ۸ نفر از اعضا باشگاه ردپا شروع شد.

ساعت ۶:۴۰ زیر درخت بلوط بمدت ۱۰ دقیقه به نرمش کردن و گرم کردن گذشت .درابتدای  مسیر مشاهده گله بسیار بزرگ گوسفندانی که برخی از آن ها با تکیه بر تنه درختان مشغول خوردن برگ درختان بودند دیدنی بود.

 ساعت ۷:۳۰ دو راهی مسیر موسوی بودیم.
ساعت ۹ به پناهگاه غدیریه رسیدیم و با رعایت پروتکل ها و رعایت فاصله گذاری اجتماعی به صرف صبحانه پرداختیم.

ساعت ۹:۳۰ مسیر به سمت امیریه از جاده خاکی ادامه پیدا کرد و ساعت ۱۰:۳۰ به پناهگاه رسیدیم .
پس از استراحت کوتاهی به همراه نوشیدن آب و خوردن تنقلات ، ساعت ۱۰:۴۵ راهی قله شدیم .
در مسیر زیبایی های پاییز و مسیر با شیب ملایم ادامه داشت تا اینکه ساعت ۱۲ به قله رسیدیم چند قدم مانده به قله سرود ملی سر دادیم و فیلم گرفته شد و بعد کنار بنای یادمان که متاسفانه تخریب شده بود عکس یادگاری گرفته شد وپس از نوشیدن آب و تنقلات و میوه ساعت ۱۲:۳۰ مسیر فرود آغاز گردید.
ساعت ۱۳:۳۰ به پناهگاه امیریه رسیدیم و در اقامتگاه خالی از سکنه که دیوارهای سنگی و چند گوسفندسرای مرتب داشت روی یک سکوی سیمانی و زیر سایه درختان سنجد با برگ های رنگی پاییزی به صرف ناهار پرداختیم و ساعت ۱۴:۱۵ مسیر فرود را ادامه دادیم.
ساعت ۱۵:۱۵ در پناهگاه غدیریه استراحت کوتاه و استفاده از سرویس بهداشتی انجام گرفت.
ساعت ۱۵:۳۰ ادامه مسیر فرود و نهایتا ۱۷ زیر درخت بلوط با انجام حرکات کششی به سرد کردن پرداختیم و ساعت ۱۷:۳۰ در کنار ماشین هایی که صبح در ابتدای کوچه مدرسه احسان پارک کرده بودیم رسیدیم.

همدلی و همکاری در این برنامه شاخصه اصلی یاران باشگاه ردپا موج می زد و قابل تقدیر و ستودنی بود.

مدت زمان صعود تا قله : بدون در نظر گرفتن استراحت ها تقریبا ۵ ساعت

مدت زمان فرود از قله: بدون در نظر گرفتن استراحت ها تقریبا۴:۳۰  

✍گزارش از:لیلا طاهری