بیاور مى‏که گاه کامرانى‏ست      ز مى‏ما را هواى سرگرانى‏ستوا سر ده به آهنگ همایون      که گویى در سرم شور جوانى‏ست برافروز آتشى در سینه از عشق      که لطفش به ز آب زندگانى‏ست