صبح نوروز

برخیز که می رود زمستان
بگشای درسـرای بســتان
نارنج و بنـفشه برطـبق نـه
منـقل  بـگذار درشـبسـتـان
برخیز که باد صبح نوروز
درباغچه میکند گل افشـان

خاموشی بلـبلان  مشتـا ق
درموسم گل ندارد امکان
آواز دهــل  نهـا ن  نمانـد
درزیر گلیم وعشق پنهان
بوی گل و بامداد  نوروز
وآوازخوش هزار دستان
سعدی چوبه میوه میرسد دست
سهل است جفای بوستانیان