اصول حرکت و گام برداری در برف و یخ

مقدمه
در حالت کلی عواملي مانند نوع صعود، ميزان شيب، داشتن يا نداشتن كلنگ ( یا هر ابزار حرکت دیگر) و نوع برف تعيين كننده روش حركت در برف و یخ می باشند. در این تاپیک در صورت لزوم هر كدام از اين عوامل را دسته بندي نموده و روش مربوط به هر نوع گام برداری به طور جداگانه شرح داده می شود.

یادآوری ها
لازم به یاداوری است که حركت در كوه عموما به سه طريق صورت مي گيرد:
1- تراورس(عبور عرضي) : حركت بين دو نقطه تقريبا هم ارتفاع (به صورت افقي).
2- زيگزاگ(مارپيچ): حركت بين دو نقطه غير هم ارتفاع با تغيير جهت های متناوب از نقطه شروع به سوي نقطه هدف.
3- مستقيم(عمودي): حركت در راستاي شيب(صعود مستقيم)؛ شامل:صعود با پنجه، صعود با لبه هاي كفش(صعود بغل به شيب)، ساعت 3و ساعت 9(در برف هاي سفت).

انواع شيب
1- شيب زير 30 درجه: در اين شيب ها مي توان به صورت مستقيم صعود كرد زيرا تقريبا كل كف كفش بر روي سطح زمين قرار مي گيرد و تعادل بدن به خوبي برقرار مي شود.
2- شيب بين 30 و 50 درجه: چون با صعود مستقيم در اين شيب ها كل كف كفش در سطح برف قرار نمي گيرد،انرژي زيادي براي گام برداري صرف شده و خستگي نيز بيشتر مي شود.به همين دليل با صعود به روش زيگزاگ و در نتيجه افزايش طول مسير مي توان ميزان صرف انرژي و خستگي را كاهش داد.
3- شيب بالاي 50 درجه: به دليل اينكه صعود زيگزاگ در اين شيب ها به سختي و با صرف انرژي و زمان بيشتر و تعادل كمتر صورت مي گيرد؛در اين شيب ها صعود به صورت مستقيم انجام مي شود.

به طور خلاصه حرکت بر روی سطوح برف و یخ با توجه به عواملی که ذکر شد از تنوع برخوردار است اما تقسیم بندی گام برداری در برف عملا براساس جهت پیمایش (صعود یا فرود) و مجهز بودن به ابزار (مثلا حرکت بدون کلنگ یا حرکت با کلنگ) صورت می پذیرد. این روش ها در پست های آتی و به صورت مجزا معرفی می شوند.