آموزش سنگنوردی5

 روز سوم : کارآموزان در این روز نیز سنگ های بلند تا 25 متر و درجه سختی تا 9/5 را صعود نموده و انواع فرود را تجربه می کنند.جلب کردن توجه کارآموزان به نکات زیر خالی از فایده نخواهد بود.
معمولاً مکان های تمرینی سنگنوردی و آن هم در روزهای تعطیل ، پرتردد، شلوغ بوده و پای هر مسیر عده ای یا به انتظار صعود یا به تماشای آن نشسته و مشغول گفتگو هستند.

این مسئله در بدو امر به نظر بدون اشکال می آید. اما اشکال از جایی شروع می شود که حمایت چی نیز تمرکز و حواس خود را از دست بدهد و به جای توجه به صعود کننده ، درگیر مسائل محیط پیرامونی خود شود.
حمایت چی ای که به جای نگاه کردن به صعود کننده با دیگران صحبت کند یا حواسش پرت باشد یا در پی راهنمایی دیگران باعث تزلزل و حواس پرتی و احیاناً به خطر افتادن جان صعود کننده می شود.
به خاطر بسپاریم که شلوغی و در هم ریختگی پای مسیر صعود، می تواند باعث گیر کردن طناب و گره خوردن آن شود. ضمن این که صعود کننده نیز تمرکز خود را از دست خواهد داد. همچنین مانع ارتباط مناسب صعود کننده با حمایت چی می شود. در مکان های که مسیرهای صعود نزدیک به یکدیگر است. امکان دارد حمایت چی به اشتباه خواسته صعود کننده دیگری را انجام دهد و مثلاً به جای دادن طناب آن را فیکس کند ! در این گونه مکان ها بهتر است هر دو نفر از کلمات قراردادی و کاملاً مشخص برای یکدیگر استفاده کنند و حتماً اول اسم حمایت چی گفته شود و بعد فرمانی که مورد نظر است. بهتر است هنگام حمایت محدوده ای به وسعت 2 متر در 2 متر، اطراف حمایت چی کاملاً خالی باشد تا او بتواند با دقت به کار خود بپردازد.
در بسیاری از کلاس های کارآموزی بر این امر تکیه می شود که حمایت چی نباید با دیگران صحبت کند وحتی اگر مار او را گزید نباید تکان بخورد. هر چند این امر در واقعیت بسیار سخت است. اما دقت به روند صعود و کنترل به موقع طناب، حداقل انتظاری است که از یک حمایت چی می رود.
بی شک یک حمایت چی با حواس جمع، بهترین قوت قلب برای صعود کننده است. زیرا صعود کننده به راحتی می تواند با او ارتباط برقرار کند و انتظار عکس العمل های مناسب را از او داشته باشد.
مربی گرامی : در پایان روز سوم مفاهیم صعود کرده ای و همچنین مبانی درجه بندی سنگنوردی برای کارآموزان تشریح نمایید.

  صعود کُرده ای :
تعریف کُرده :
به دو یا حداکثر سه نفری که با هم کاری از یکدیگر و با استفاده از یک طناب، قصد عبور از مسیری با التزام انجام کار فنی را داشته باشند، کرده می گویند. 

  روش های صعود کُرده ای :
1 – ضربدری : پس از سعود یک طول طناب جای نفر اول با نفر دوم عوض می شود. همین طور تا به آخر مسیر
2 –ثابت: نفر اول تا انتهای مسیر صعود نفر اول باقی می ماند
صعود آزاد (طبیعی) : به صعودی می گویند که سنگنوردی هنگام صعود و جابه جایی وزن بدن تنها از گیره ها و عوارض موجود روی مسیر استفاده نماید و ابزار، تنها نقش حمایتی را برعهده داشته باشد.
صعود مصنوعی : صعودی است که وزن سنگنورد بر روی ابزار منتقل می شود و با کمک لوازم فنی صعود مسیر ممکن می شود.
برای مشخص نمودن سختی مسیرهای سنگنوردی، از روش های درجه بندی استفاده می شود. این روش ها در کشورهای گوناگون صورت های مختلفی دارد. در ایران معمولاً از سامانه اعشاری یوسه میتی ، نام دره ای در ایالت کالیفرنیای آمریکا که دیواره های بسیار معروفی دارد استفاده می گردد.
سامانه اعشاری یوسه میتی از 6 کلاس تشکیل شده است که زده 5 آن مخصوص سنگنوردی طبیعی است.
• کلاس 1 (class1) : مسیر معمولی
• کلاس 2 (2 class) : مسیر معمولی که ممکن است در جاهایی از دست برای حفظ تعادل استفاده شود.
• کلاس 3 (3 class): مسیری که برای طی آن باید از گیره ها استفاده کرد.
• کلاس 4 (4 class) : صعود بر روی سنگ های صاف و کمابیش عمودی با گیره هایی نه چندان بزرگ سقوط در این مسیرهای خطرناک است و افراد کم تجربه احتیاج به حمایت دارند. بهتر است طناب و لوازم حمایتی نیز به همراه داشته باشیم تا در صورت نیاز از آن استفاده کنیم.
• کلاس 5 (5 class) : هر گونه صعودی که از ابتدا احتیاج به استفاده از طناب و لوازم فنی داشته باش. در این رده قرار می گیرد. این رده خود زیر رده هایی تشکیل شده است . این زیر رده ها از شماله 1/5 شروع و تا 15/5 ادامه می یابد.
• کلاس 6 (class6) :‌سنگنوردی مصنوعی که خود شامل زیر رده های A0 تا A5 است. 

  روز چهارم
مربی گرامی در این روز کارآموزان صعود کُرده ای با درجه 9/5 و فرود را تمرین می کنند. در ابتدای روز نحوه انداختن طناب به داخل کارابین و مسائل مربوط به ؟؟؟ را برای آن ها شرح دهید. 

  روش برای انداختن طناب به داخل کارابین
1 – کارابین را با انگشت میانی نگاه داشته و طناب را با انگشت اشاره و شصت به داخل کارابین بیاندازید.
2 – کارابین را با شصت نگاه داشته و با انگشت اشاره و میانی طناب را به داخل آن بیاندازید.
3 – در یک سقوط، طناب ممکن است حالت حلقه به خود بگیرد و چنان عمل کند که با فشار به زبانه کارابین آن را باز کند به خاطر اجتناب از همین موضوع است که همواره انداختن طناب به روش و جهت درست در داخل کارابین باید مدنظر شما باشد.
4 – طناب باید همواره از پشت به سمت جلوی کارابین عبور کرده باشد. ضمناً توجه کنید سلینگ و کارابین دیگر به درستی بر روی حمایت میانی قرار گرفته باشد.
عدم رعایت این نکات می تواند به بروز حوادث جبران ناپذیر منجر شود.
5 – اگر جهت صعود مورب و یا صورت عرضی باشد، دهانه کارابین باید در جهت عکس مسیر صعود قرار گیرد. در غیر این صورت امکان بازشدن کارابین به هنگام سقوط وجود دارد. هنگامی که طناب را به صورت درست و در جهت مناسب به داخل کارابین انداختیم، باید به یاد داشته باشیم که در صورتی می توان از تمام توان کارابین استفاده کرد که :
• دهانه آن به خوبی بسته شده باشد . زیرا بعضی از کارابین ها به علت فرسودگی یا عوامل دیگر به خوبی بسته نمی شوند.
• نیروی وارد بر کارابین دقیقاً در راستای طولی کارابین وارد شود.
6 – همان گونه که در شکل سمت راست می بینید، عوارض موجود در مسیر بر حالت قرارگیری کارابین اثر گذاشته و باعث کم شدن مقاومت آن می گردد.
7 – اعمال هر گونه نیرویی در راستای غیر از محور طولی کارابین، مقاومت آن را پایین می آورد.
 

  صعود کُرده ای قدم به قدم
نفر اول با شروع حرکت خود در فواصل معین، حمایت های میانی را برپا نموده یا از میانی های آماده مسیر سود می جوید. او مسیر را تا کارگاه ادامه می دهد. سپس وی نفر دوم را حمایت می کند تا به او ملحق شود. از این کارگاه، متناسب با روش صعود خود نفر اول یا نفردوم حرکت را ادامه می دهند.
مربی گرامی : کلیه حمایت های میانی و کارگاه ها را خود شخصاً نصب نموده و کارابین های مورد نیاز را داخل آن ها بیاندازید.
 

  فاصله حمایت های میانی
معمولاً اولین حمایت میانی در ارتفاع 5/1 تا 2 متری نصب می شود. میانی دوم باید در فاصله ای کمتر از نصف فاصله میانی اول تا زمین نصب شو. میانی بعدی هم با رعایت این امر در فاصله ای کمتر از نصف میانی دوم از زمین نصب شود. 

  صعود کُرده ای
1 – هنگامی که سرطناب به کارگاه می رسد و کارگاه فاقد تسمه یا زنجیر است باید اول خود حمایت را به یکی از رول ها متصل کند. بهتر است از گره خود حمایت برای این کار استفاده شود.
2 – سپس با انداختن یک تسمه به هر دو رول یا نقطه حمایتی، یک کارابین پیچ دار را به آن وصل می نماید.
3 – سپس نفر دوم را با یک ابزار حمایت (فرضاً Grigri) یا گره حمایت، حمایت می کند.
4 – با رسیدن نفر دوم به کارگاه، ابتدا او با یک اسلینگ خود را به کارگاه متصل می کند (خود حمایت) سپس حمایت چی ابزار حمایت را به صندلی خود وصل می نماید
5 – با آمادگی حمایت چی ، صعود کننده به صعود خود ادامه می دهد.
همان گونه که ذکر شد ابزار متنوعی در سنگنوردی وجود دارد که Grigri جزو این ابزار است. این وسیله به طور خودکار چفت شونده عمل می کند و برای حمایت صعود کننده وسیله پرکاربردی است. 

  آیا تا به حال سقوط کرده اید؟
سقوط هیچ گاه خوش آیند نیست. ترس ذاتی از پرت شدن در وجود همه ما وجود دارد، اما سقوط به عنوان بخشی از زندگی عمودی واقعیتی غیرقابل انکار است. بعد از لحظه سقوط این عمل لرد سیستم حمایتی (زنجیره حمایت) است که شما را سالم نگاه می دارد.
یک مثال و توضیح
در حال سنگنوردی هستید و طناب متصل به صندلی و کارگاه شما کاملاً مطمئن هستید. آرامش خیال داید وحتی فکر سقوط را نمی کنید. اما به یاد داشته باشید که سقوط هرگز قابل پیش بینی نیست.
هر سقوط باعث ایجاد شوکی قوی می شود. این امر را تمام حمایت چیانی که سقوطی را تجربه نموده باشند، می تواند شهادت دهد. در حقیقت تمامی این نیروی عظیم را باید سیستم حمایتی شما جذب نماید. در این وضعیت بیشترین فشار بر روی بالاترین نقطه حمایتی وارد می شود. تمام اجزای زنجیره حمایت باید ضربه را با قدرت تحمل کند. در این صورت سقوط باعث نگرانی و صدمه نخواهد بود. 

  ضریب سقوط Fall factor
ضریب سقوط عدی است که از تقسیم طول سقوط سنگنورد بر فاصله صعود او از کارگاه به دست می آید. یعنی اگر سنگنوردی از لارگاه حمایت ؟؟ متر بدون نصب حمایت میانی صعود کند و سپس سقوط کند. این ضریب برابر 2-5 خواهد بود که در این صورت ضربه وارد بر بدن او بسیار شدید و خطرناک خواهد بود. اما اگر در فاصله 5/2 متری کارگاه از حمایت میانی استفاده کند، این ضریب برابر 1 می شود . بنابراین استفاده مناسب و درست از حمایت های میانی برای کم کردن مقدار این ضریب و ضربه سقوط ، امری است بسیار مهم . طناب های کشسان Dynami در مهار ضربه حاصل از سقوط بسیار مؤثرند.
فاکتور سقوط = طول سقوط / طول طناب صعود شده
بیشترین مقدار این ضریب نه در یک سقوط سنگنوردی می تواند رخ دهد 2 است. زیرا طول سقوط نمی تواند بیشتر از دو برابر طول طناب باشد. ضریب سقوط نه تنها در صورتی می تواند رخ دهد که سر طناب بدون هیچ حمایت میانی، بعد از کارگاه، سقوط کند. با نصب هر حمایت میانی در مسیر ضریب سقوط تابعی از طول سقوط و طول طناب خواهد بود و در حال به زیر عدد 2 تقلیل پیدا خواهد کرد.
بیاد داشته باشید زندگی شما به مقاومت طناب صعود بستگی دارد.
نیروی حاصل از ضربه سقوط به 3 عامل بستگی دارد .
• جنس طناب (ناکشسان و کشسان بودن )
• ضریب سقوط
• وزن سقوط کننده
مهمترین عامل که نقش بسیار مهمی در جذب شوک حاصل داردف میزان دینامیک بودن طناب است. در حقیقت طراحی ابزارهای حمایتی بر مبنای چگونگی جذب نیرو با توجه به خاصیت کشسانی طناب صورت گرفته است. این طناب ها در صورت بروز سقوط، شوک حاصل را جذب نموده و از شکست کل سیستم جلوگیری می کنند. در حقیقت طناب کشسان گیرنده یا جذب کننده اصلی بار سیستم حمایت است.
این طناب ها برای کنترل در فشار سقوط یک کوهنورد 80 کیلوگرمی در بدترین حالت سقوط (ضریب 2) به میزان 20 کیلو نیوتون طراحی شده است. بنابراین طراحی مابقی ابزارها برای تحمل این مقدار نیرو مشخص شده خواهد بود. این خاصی کشسانی طناب است که باعث جذب سقوط می شود. این خود توضیح دهنده این است که چرا نیروی یک سقوط با ضریب 2، حاصل از 4 متر فاصله مساوی با 20 متر فاصله (9 کیلو نیوتون) . زیرا با زیاد شدن طول طناب، نیروی وارد بر آن را حالت دینامک طناب به همان اندازه جذب می نماید. طناب های static به حد کافی خاصیت کشسانی ندارند
طناب های کشسان معمولاً برای غارنوردی امداد و یا ثابت گذاری و یا فرود به کار می روند. این طناب ها حداقل خاصیت کشسانی طراحی شده اند. بنابراین تونایی این دسته از طناب ها در تحمل نیروی فشار محدود است و قابلیت کشسانی بسیار محدودی دارند. از سویی با توجه به بافتشان ممکن است کاملاً ناکشسان بوده و درست مانند یک سیم بکسل عمل کند. این طناب ها هنگامی که زیر فشار قرار می گیرند، تمامی نیروی فشار و ضربه را به بقیه سیستم حمایت منتقل می کند که این امر بسیار خطرناک خواهد بود. اسلینگ ها و طنابچه ها همانند طناب های ناکشسان عمل می کند.
در صورت استفاده از این ابزار برای حمایت و بدون استفاده از طناب کشسان، اسلینگ و تسمه همانند طناب استاتیک عمل می کنند. همان طور که در تصویر می بینید یک سقوط با ضریب 2 می تواند آن قدر بر روی کارابین فشار بیاورد که حتی باعث شکستن آن شود و فشار وارد بر بدن صعود کننده را به حد بحرانی نزدیک نماید.

نکته مهم :
سقوط کمتر از 2 متر بر روی یک طناب ناکشسان می تواند جراحات بسیار بدی به وجود آورد!
بدن انسان قادر به تحمل فشار بیش از 12 کیلونیوتون نیست. هر فشار بیشتر از این مقدار باعث بروز جراحت یا آسیب دیدگی می شود. 

  آشنایی با تاکتیک های سنگنوردی
قطعاً پیش از این مقاله جاهای دیگر با این کلمه برخورد داشته اید . این ریشه فرانسوی الاصل در هر جایی معنی خاص خودش را می توانند داشته باشد پس با توجه به بحث مورد نظر مقاله بایستی نخست به تعریف تاکتیک بپردازیم اما نخست ما به معنی تحت الفظی بر کلمات در فرهنگ های ایرانی نگاه می کنیم.
کلمه تاکتیک، به معنی فن حرکت دادن سربازان و بکار انداخت نیروهای نظامی در جنگ و هم به معنی تدبیر جنگی بکار رفته است.
اما همانطور که ذکر شد این معانی بیان نیاز ما را در تعاریف تاکتیک در دیواره نوردی به همراه ندارد. پس بایستی، تعریفی در این خصوص داشته باشیم. 

  تاکتیک
مجموعه آگاهی های تئوریک و تجربیات عملی که سنگنورد با تکیه بر آنان متد دست یابی و صعود به یک مسیر را طراحی و اجرا می نماید تاکتیک می نامند. یا به عبارت دیگر می توان گفت که سیستم عملکرد را که بر مبنای آگاهی های تئوریک و اکتسابی (تجربی) توسط سنگنورد به منظور دست یابی به دیواره یا قله از سوی وی اعمال می گردد تاکتیک می نامند. 

  تاکتیک های دیواره نوردی
معمولاً دست یابی به فراز دیواره ها از 4 متد امکان پذیر بوده و می باشد
• تاکتیک محاصره ای یا کلاسیک (طناب ثابت)
• تاکتیک آلپی (سبک)
• تاکتیک کپسوله
• تاکتیک انفرادی (سولو)
الف – تاکتیک محاصره ای یا کلاسیک Sicge Tactic
وجه تسمیه این روش بدلیل شباهت ان با سلسله عملیات نظامی است که در کار محاصره یک هدف مورد استفاده قرار می گیرد. بدینگونه که پس از بررسی های لازم کمپ اصلی در پای دیواره برقرار گردیده و تمامی تدارکات لازم در آنجا مستقر می گردد. افراد تیم تحت نظر سرپرست مرحله به مرحله مسیر را صعود کرده و اقدام به نصب و استقرار طناب ثابت و کارگاههای فرود می نمایند. در پایان هر مرحله تیم جایش را به نفرات تازه نفس می دهد و نفرات جدید خود را به همراه بارهای مورد نیاز مرحله بعد از طریق طناب ثابت ها بوسیله یومار بالا کشیده و اقدام به صعود و ثابت نمودن مرحله بعدی مسیر می نمایند تا اینکه نهایتاً در چند طول آجر یک تیم به عنوان تیم حمله امکانات مورد لزوم تا رسیدن به نهایت کار را با خود حمل کرده و حمله نهایی از آخرین طناب ثابت به بالا آغاز می شود.
از صعودهایی که بر روی مجموعه زین در ایتالیا اجرا گردیده است می توان به صعود امیلیو کومیچی ، جوزفه و آنجلو دیرنائی که دیواره گروسه زین را با 400 متر کابل ( و 150 متر طناب ، 100 عدد میخ و 50 عدد کارابین طی یک حمله سه روزه صعود نمایند اشاره کرد.
صعود بر روی برج ترانگو در بالتور پاکستان با ارتفاعی بیش از 6000 متر که توسط میشل پیولا اجرا شد که این صعود نیز به روش طناب ثابت اجرا گردید. از معروفترین صعودهای تاریخ کوهنوردی به این تاکتیک می توان صعود در کشورمان نیز به نمونه های فراوانی می توان اشاره نمود بطور مثال بازگشایی مسیر آرش بر روی دیواره شمالی علم کوه و یا برنامه نصب طاقچه های مصنوعی مسیر لهستانیها را می توان از این دست صعودها شمرد.
در خصوص دلایل کاربرد کمتر سبک محاصره در صعود توسط کوهنوردان بزرگ می توان به پرهزینه بودن تیم نیاز به تعداد افراد زیاد برای اجرای برنامه که خود این عمل باز نیاز به یک مدیریت قوی جهت تعدیل روانی و قدرت بازدارندگی سرپرست از تنش هایی است که غالباً در این تیم ها بوجود می آید. زمان طولانی برای اجرای برنامه که در اثر طولانی بودن زمان آن پتانسیل تیم رو به ضعف می رود. و … مواردی از این دست اشاره نمود.
تاکتیک آلپی Alpine Style
این تاکتیک از اواخر دهه 60 و اوائل دهه هفتاد میلادی به تدریج جای خود را در میان سنگنوردان پیشرو و صاحب تکنیک اروپا را باز نمود و تا امروز به سرعت بر هواداران و پیروان آن افزوده شده است از ملزومات حتمی این سبک ، سرعت عملکرد ، قدرت عمل ساخت دقیق و برنامه صحیح پیرامون چگونگی دست یابی به هدف مدنظر توسط عاملین برنامه می باشد.
در این تاکتیک صعود کنندگان هیچگاه از آخرین نقطه صعود خود باز نمی گردند و مانند روش محاصره در مسیر طناب ثابت بای خود کار نمی گذارند با توجه به سیستم حرکت این گونه صعودها سبک باز بودن به عنوان یک عامل مهم پیروزی بکار می رود به همین علت پس از این که صعود آلپی عمومیت یافت کمپانی های تولید کننده ابزار به ساخت ابزار آلات سبک و جمع و جور برای استفاده در این نوع صعودها پرداختند. علاوه بر همه خصائص موجود اعم از قدرت زیاد و آمادگی جسمانی و روحی برای یک آلپینیست وی بایستی به برنده ترین سلاح در این گونه صعودها یعنی کیش شخصیت والا و خلاقیت و سرعت عمل و تصمیم گیری دقیق برای برخورد با شرایط پیش بینی نشده مسلح باشد.
در دنیای صعود آلپی حرکتهایی چشمگیر توسط هواداراین آن به وقوع پیوسته است که حیرت همگان را برانگیخته از آن دست می توان به صعود ارهاد لورتن و آندره جورجز سویسی اشاره کرد که در مدت 20 روز توانستند بیش از 28 قله بالای 4000 متر را صعود نمایند. یا به صعودهای گولیج ، آرنولد ، کورت آلبرت بر روی ترانگو در سال 89 می توان اشاره داشت که در مدت یک برنامه 2 بار از مسیر شکاف مرکزی برج ترنگو به سبک صعود آزاد به قله دست یافتند.
پرواضح است که بدنبال گسترش ورزش کوهنوردی در کشورمان صعودهای زیادی با این تاکتیک بر روی برخی از دیوارهای کشورمان اجرا گردید است که از نمونه های آن می توان به صعود زمستانی ناتمام مسیر لهستانیهای دیواره علم کوه در سال 66 اشاره نمود. یا می توان از صعود کوهنوردان که در مدت یک روز از رودبارک به علم چال و سپس صعود به دیواره شمالی قله علم کوه و برگشت به علم چال در سال 69 یاد کرد. با صعود سه مسیر بر روی دیواره علم کوه توسط سنگنوردان همدان.
تاکتیک کپسوله
این تاکتیک تلفیقی از دو تاکتیک آلپی و محاصره ای می باشد. یعنی سنگنوردان از کمپ خود تا مرحله ای صعود نموده و در آنجا طناب ثابت نصب می نمایند. کمپ را به بالا منتقل نموده طناب ثابت ها را جمع کرده دوباره در بالای کمپ آنها را نصب می نمایند. یعنی در کل مسیر سنگنورد در پوشش طناب ثابت است. 

  Solo
طبق تعریف دایره المعارف کوهنوردی هر گاه که شما اقام به بالارفتن به تنهایی از مسیر نمایید این کار را صعود انفرادی می گویند این اقدام هر چند خطراتی را به دنبال دارد اما آنچه کوهنوردان و به ویژه سنگنوردان را بدان ترغیب می کند همانا احساس رضایت خاطریست که از اجرای این گونه صعودها به سنگنورد دست می دهد. صعود انفرادی موفقیت های زیادی را برای اجرا کنندگانش به همراه می آورد ولی همچنان می تواند در مواردی نیز به قیمت جان سنگنورد تمام شود.
یکی از مسائل پیش آمده در کشور نداشتن تعاریف دقیق و اصلی سبک هان صعود انفرادی می باشد که این مسئله همواره سردرگمی های فراوانی را برای کوهنوردان به همراه داشته است که در اینجا نخست به تعریف انواع صعود انفرادی پرداخته و پس از آن انواع صعود انفرادی را با ذکر نمونه و تاریخچه مختصر شرح خواهیم داد. 

  انواع صعود انفرادی :
صعود انفرادی با ابزار Aid sold Clinbing
صعود انفرادی آزاد Free solding
الف – صعود انفرادی با ابزار
صعود یک مسیر همچنانکه گفته شد اگر به تنهایی انجام پذیرد می تواند تجربیات فراوانی را برای صعود کننده به همراه داشته باشد. مشغول بودن به کار بصورت دقیق درجه بالایی از اتکا به نفس و تنهایی عظیم که آدمی را گاه تا هزاران متر از تمدن دور و منفرد می کند.
صعود انفرادی در دیواره ها می ورد تا به یک ماجراجویی منحصر به فرد تبدیل گردد و توانایی های سنگنوردی را از لحاظ حدود توانایی های روحی و فیزیکی مورد آزمایش قرار دهد.
حال با طرح مسئله بالا می پردازیم به انواع صعود انفرادی مصنوعی با این یادآوری که در صعود انفرادی مصنوعی شما طناب به همراه دارید و از ابزار به سبکهای گوناگون بهره می برید و همانند یک صعود دو نفره حمایت می شوید و در صورت پاندول شدن می توانید دوباره خود را به حمایت میانی یا کارگاه برسانید.