ساعت ۵/۳۰صبح روز جمعه۹۹/۸/۲ در میدان معلم جمع شدیم جمعا ۱۱ نفر بودیم . پس از سنجش تب و اکسیژن خون توسط ناظر بهداشت برنامه ،همه با ماسک سوار مینی بوس شدیم و به سمت پلیس راه شیراز – بوشهر حرکت کردیم. پس از طی حدود ۸ کیلومتراز پلیس راه به ورودی جاده فرعی سیاخ دارنگان در سمت چپ جاده رسیدیم وارد جاده فرعی شده و پس از حدود نیم ساعت با عبور از روستاهای ایور،دره ، شیب جدول به پل رودخانه قره آقاج رسیدیم. پس از پشت سر گذاشتن پل و سپس روستای اسلام آباد نرسیده به روستای دارنگون ، اول جاده خاکی پیاده شدیم .
نرمش صبحگاهی انجام دادیم و کوله ها را برداشتیم و به سمت دره تنگ خانی و کوه دلو حرکت کردیم.
کوه دلو آخرین شاخه جنوبی جبال زاگرس است؛ یعنی جبال زاگرس با این کوه به پایان می‌رسد. کوه سلامتی و کوه بری به موازات همین کوه در جنوب قله قرار دارد کوه دلو مرتفع‌ترین قله جنوب شیراز است. حدود ۱۷هزار هکتار وسعت دارد و سرآغاز منطقه‌ای کوهستانی است که به کوهمره سُرخی شهرت دارد. پیش‌تر تصوّر می‌شد که نام «دلو» ترکی و از ریشه «دلی» به معنی «دیوانه» است و طوایف ترک این نام را به آن داده‌اند و منظورشان کوه «سرکش» بوده است. این تلقی در کتاب ایل ناشناخته: پژوهشی در کوه‌نشینان سُرخی فارس (نشر نی، ۱۳۶۶) بازتاب یافت. بعدها، آقای ایرج افشار توجه دادند که، با توجه به نام‌های مشابه چون «دالاهو» (کرند غرب)، نام «دلو» فارسی است.وشاید به معنی بالا باشد . البته در گویش لری به معنای ظرفی u شکل است و شاید به خاطر دره ای که در مسیر کوه قرار دارد این نام را بر آن نهاده اند. روستای دارنجان (دارنگان، دارنگون)، در کوهپایه دلو، از کهن‌ترین روستاهای فارس است و قدمت آن به دوره ساسانی می‌رسد. این نام در اصل «دارگان» بوده به معنی مرکز درخت یا باغستان. نام روستای فوق در منابع سده‌های اوّلیه اسلامی مندرج است. مسئول فرهنگی وهمنوردمان اقای محرابی راجع به طوایف حاکم بر منطقه در زمان گذشته مطالب آموزنده ای بیان کردند.
نرسیده به ورودی تنگ خانی باغ های انگور دیده می شد مسیر پاکوب را ادامه دادیم و به اولین چشمه که به یک مخزن کانکس مانند می ریخت رسیدیم ،که اب را برای استفاده به روستا انتقال داده بودند. چند دقیقه ای کنار چشمه بودیم و پس از نوشیدن آب مسیر را ادامه دادیم .در طول مسیر چشمه های زیادی دیده می شد. در کل مسیر رودخانه بدلیل اینکه بارندگی سال قبل زیاد بود اب فروانی جریان داشت . پوشش گیاهی منطف اویش کوهی .بومادران ، سر زرد و گونه های زیادی از درختچه در همه جای منطقه به چشم میخورد انبوهی از درختان کیالک ، بادام کوهی ، انجیر ،بنه ، گردو و.انگور دیده می شد. صدای پرندگان فضا یی را که با صخره های سنگی محصور شده بود زیبا تر می کرد .ساعت ۱۱جهت صرف صبحانه توقف کردیم.
این دشت معروف به آب مشگه که مش به زبان محلی منطقه یعنی زنبور در فصل بهار منطقه پر از عطر گلهای وحشی میشود وگلبوته های زیادی در آنجا رویش داردمحل مناسبی برای تجمع زنبورعسل می باشد.
مکان صرف صبحانه که انتهای دره بود دشت نسبتا وسیعی که مملو از درخت کیالک بود این دشت ،بسیار زیبا و هوای خوب وفضای دلنشینی داشت انتهای دشت به دامنه ی کوه دلو می رسید .حوضچه ای در میان دشت به چشم می خورد که آبشخور گوسفندان بود و آب آن از چشمه ای از کوه تامین می شد .چون مسیر طولانی بود زیاد فرصت نشستن نداشیم و سریع برای رفتن به قله آماده شدیم.
دربین راه چندبار استراحت کوتاه و نوشیدن اب داشتیم وساعت ۱ به قله کوه دلو رسیدیم بعد از کمی استراحت و عکس گرفتن مسیر برگشت رو در پیش گرفتیم. ساعت ۱/۵۵دقیقه کنار چشمه که حوضچه ای پر از آب بود جهت صرف نهار استراحت کردیم ساعت ۲/۲۵ به حرکت ادامه دادیم.در میان راه چند دقیقه ای کنار چشمه استراحت کردیم ۱۰ دقیقه برای جمع کردن کیالک اختصاص داده شد. درمسیر تقربیا هوا معتدل بود، سرعت پیمایش به علت مسافت زیاد مسیر و کوتاه بودن روزهای پاییز تند وسریع بود.
حدود ساعت ۶ و ۱۰دقیقه به مینی بوس محل سوارشدن رسیدم بعداز انجام حرکات نرمشی جهت سرد کردن سوار شدیم و ساعت۷و۱۰ دقیقه در میدان معلم شیراز با صحت و سلامت کامل پیاده شدیم.
با تشکر فراوان از همنوردان همراه و تشکر ویژه از جناب آقای سالاری به خاطر سرپرستی برنامه
گزارش نویس: سهیلا رحیمی
