صعود به ارتفاعات کوه دلو و پیمایش تنگ خانی

ساعت 6 صبح روز شنبه 27/7/98 در میدان معلم جمع شدیم و به سمت پلیس راه شیراز – بوشهر حرکت کردیم. پس از طی حدود 8 کیلومتراز پلیس راه به ورودي جاده فرعی سیاخ دارنگان در سمت چپ جاده رسيدیم وارد جاده فرعی شده و پس از حدود نیم ساعت با عبور از روستاهای: ایور،دره ، شیب جدول به  پل رودخانه قره آقاج رسیدیم پس از پشت سر گذاشت پل و سپس روستای اسلام آباد نرسیده به روستای دارنگون ، روبروی قبرستان به سمت جاده خاکی پیچیدیم ، تا حدی که می شد به شروع مسیر پیمایش  نزدیک شدیم .ماشین را  پارک کرده و کوله ها را برداشتیم و در ساعت 7 به سمت تنگ خانی و کوه دلو حرکت کردیم.

کوه دلو آخرين شاخه جنوبي جبال زاگرس است؛ يعني جبال زاگرس با اين کوه به پايان مي‌رسد. کوه دلو با حدود 3200 متر ارتفاع از سطح دريا مرتفع‌ترين قله جنوب شيراز است، حدود 17 هزار هکتار وسعت دارد و سرآغاز منطقه‌اي کوهستاني است که به کوهمره سُرخي شهرت دارد. پيش‌تر تصوّر مي‌شد که نام «دلو» ترکي و از ريشه «دلي» به معني «ديوانه» است و طوايف ترک اين نام را به آن داده‌اند و منظورشان کوه «سرکش» بوده است. اين تلقي در کتاب ايل ناشناخته: پژوهشي در کوه‌نشينان سُرخي فارس (نشر ني، 1366) بازتاب يافت. بعدها، آقاي ايرج افشار توجه دادند که، با توجه به نام‌هاي مشابه چون «دالاهو» (کرند غرب)، نام «دلو» فارسي است.وشاید به معنی بالا باشد . البته بعضی از همنوردان گروه که به لهجه لری آشنا بودند اظهار داشتند دلو در لری به معنای ظرفی وی شکل است و شاید به خاطر دره ای که در مسیر کوه قرار دارد این نام را بر آن نهاده اند. روستاي دارنجان (دارنگان، دارنگون)، در کوهپايه دلو، از کهن‌ترين روستاهاي فارس است و قدمت آن به دوره ساساني مي‌رسد. اين نام در اصل «دارگان» بوده به معني مرکز درخت يا باغستان. نام روستاي فوق در منابع سده‌هاي اوّليه اسلامي مندرج است.

 نرسیده به ورودی تنگ خانی باغ های انگور دیده می شد مسیر پاکوب را ادامه دادیم و به اولین چشمه  که به یک مخزن کانکس مانند می ریخت رسیدیم ، چند دقیقه ای کنار چشمه بودیم و پس از عکاسی و نوشیدن آب  مسیر را ادامه دادیم .در طول مسیر چشمه های زیادی دیده می شد و اطراف بعضی چشمه ها آب جریان داشت ولی کل مسیر رودخانه بدلیل اینکه هنوز بارندگی ها شروع نشده بود خشک بود . در همه جا درختان کیالک ، بادام کوهی ، انجیر ،بنه ، گردو و…دیده می شد. صدای پرندگان فضا یی را که با صخره های سنگی  محصور شده بود زیبا تر می کرد .ساعت 8 در کنار چشمه نسبتا پر آبی که صدای جریان آبش از دور به گوش می رسید جهت صرف صبحانه توقف کردیم. ساعت 8و 45 دقیقه رو به سوی کوه مسیرمان را ادامه دادیم ، گاهی از درختان کیالک و انجیر می چیدیم  . در انتهای دره به دشت نسبتا وسیعی که مملو از درخت کیالک  بود رسیدیم  ، انتهای دشت به دامنه ی کوه دلو می رسید.حوضچه ای در میان دشت  به چشم می خورد که آبشخور گوسفندان بود و  آب آن از چشمه ای از کوه تامین می شد .کمی کنار حوضچه نشستیم و سپس به سمت درختان کیالک رفتیم و شروع کردیم به چیدن ، کوله هایمان را پر از کیالک کردیم و باقی کیالکهای روی زمین را گذاشتیم برای گوسفندانی که برای چرا به آن طرف آمده بودند. ساعت حدود 12 ظهر بود که راه برگشت را در پیش گرفتیم .در میان راه چند دقیقه ای کنار چشمه استراحت کردیم مسیر تقریبا افتاب گیر شده بود و گرم بود، حدود ساعت  13  و 30 دقیقه به ماشین رسیدم و ساعت 14 و 30 دقیقه در میدان معلم شیراز با صحت و سلامت کامل پیاده شدیم. با تشکر فراوان از همنوردان همراه و تشکر ویژه از سرپرست برنامه