اشتران كوه، از بلندترين رشته كوههاي كوهستان زاگرس است.اين رشته كوه بخشى از چينخوردگى زاگرس (ميانى) است كه در امتداد شمال باختري – جنوب خاوري به طول حدود 50 كم و عرض حدود 2 تا 11 كم در فاصله دو شهرستان دورود و اليگودرز از استان لرستان قرار گرفته است، به گونهاي كه از 10 كيلومتري جنوب خاور شهر دورود آغاز، و به جنوب روستاي چقاگرگ منتهى مىشود.
بلندترين قله اشتران كوه «سَنْ بُران» 150 ،4متر ارتفاع دارد و قلههاي مهم آن از شمال باختري به جنوب خاوري چال ميشان، گلگل، گلگهر، سن بران، كوله لايو، ميرزايى، فيالسون، لگه، سراب شاه تخت، سوزنى مهرجمال، مهرجمال، پياره دره تخت، پياره كمندون، ازنادر و كولهجنو است.
در ارتفاعات اشتران كوه درههايى يخچالى وجود دارد كه در اصطلاح محلى به آنها چال مىگويند.
از جمله اين چالها مىتوان از چال ميشان، چال كبود، چال بران، چال فيالسون، چال شاهتخت، چال پيارو و چال همايون نام برد.
رودهاي كوچك بسياري از اين قلهها سرچشمه مىگيرند كه مهره زرين، ماربره، گهررود، دره دايى و دره دزدان از آن جملهاند. درياچه گهر در يكى از دامنههاي جنوب باختري اشترانكوه و در دره گهررود قرار دارد.
دامنههاي اشتران كوه از ديرباز محل استقرار برخى طوايف بوده است؛ خاندان فضلويه كه از كردهاي شام شمرده مىشدند، پس از مهاجرت از آنجا و عبور از ميافارقين و آذربايجان، دامنههاي شمالى اشترانكوه را به عنوان محل استقرار خود برگزيدند. آنان بعدها به اتابكان لرستان شهرت يافتند.
مراتع دامنههاي اشتران كوه مورد استفاده عشاير اين ناحيه است. اشتران كوه و به ويژه درياچه گهر داراي جاذبههاي طبيعى بسياري است.
این رشته کوه از لحاظ گونههای جانوری و گیاهی جزء مناطق حفاظت شده است و در سال ۱۳۴۸ جزء محیط زیست جهانی قرار گرفت.
از گونههای جانوری آن میتوان به خرس قهوهای، روباه، کفتار، گراز، گرگ خاکستری، بز کوهی، قوچ و از پرندگان میتوان به عقاب، کبک، جغد، اردک و شاهین اشاره كرد که همگی تحت حفاظت محیط زیست میباشند.
در اشترانکوه پسته کوهی به فراوانی یافت میشود و پوشش گیاهی متنوع آن اعم از گون، ریواس و استپها در شیب ملایم بعضی نقاط و گلهای طبیعی و خودرو محل مناسبی برای جانوران ساکن در اشترانکوهاست که در آن زاد و ولد کرده و از آنان تغذیه میکنند.