گزارش نویسی در کوه نوردی

مقدمه:در تعریف گزارش می گویند ” گزارش انتقال پاره ای از اطلاعات است به کسی که از آن بی اطلاع است و یا آگاهی کافی ندارد.” این تعریف اگر در جایی دیگر کامل نباشد در دنیای کوهنوردی تعریف کاملی است. در منطقه ای که کمتر شناخته شده است, برنامه ای اجرا کرده ایم. زیبا بودن مناظر, بکر بودن منطقه یا ویژگی دیگری این انگیزه را در ما ایجاد می کند که کوهنوردان دیگر را تشویق کنیم, مشابه این برنامه را اجرا کنند. لذا نوشتن گزارش لازم می آید, اما چه موقع باید نوشت؟ چقدر باید نوشت؟ و چه باید نوشت؟

چه موقع باید نوشت؟
گزارش نویسی سه مرحله دارد که عبارتند از :
Ø     کسب آگاهی قبل از اجرای برنامه.
Ø     مشاهده و بررسی هنگام اجرای برنامه.
Ø     اصلاح پس از برنامه

کسب آگاهی قبل از برنامه مشتمل است بر خواندن تمام گزارش های قبلی, دیدن کروکی و نقشه و گفتگو با اشخاصی که برنامه موردنظر را قبلا اجرا کرده اند.به این ترتیب قبل از اجرای برنامه, تصویری ذهنی از برنامه ساخته ایم. منابع موجود که به طور معمول می تواند مورد استفاده قرار گیرد عبارتند از :
1. مجموعه گزارش برنامه ها در بایگانی گروه
2. نقشه های کوهنوردی و کروکی های تهیه شده توسط کوهنوردان ,باشگاهها و سازمانهای کوهنوردی
3.  گزارش برنامه های موجود در سایتهای اینترنتی گروههای کوهنوردی
پس از کسب آگاهی, تصویری از برنامه ساخته ایم. مرحله بعد یعنی هنگام اجرای برنامه, زمان مشاهده و بررسی این تصویر است. گزارش نویس در این مرحله درستی یا نادرستی داده ها را مشخص می کندو پس از آن زمان نوشتن گزارش تمام اصلاحات را  بطور دقیق در آن وارد می کند.

چقدر باید نوشت؟
نه آنقدر کوتاه که خواننده متوجه مقصود ما نشود و نه آنقدر بلند که از خواندن آن منصرف شود

چه باید نوشت؟
1.عنوان برنامه  [ راهپیمایی, کوهپیمایی, صعود قله, دیواره, غارنوردی, جنگل نوردی, صحرا نوردی,برنامه شناسایی, برنامه پاکسازی, برنامه آموزشی و . . . ]
2. نام کوه [ نام اصلی, نامهای دیگر قله و  وجه تسمیه]
3. ارتفاع قله
ذکر ارتفاع مبدأ صعود, نقاط مهم بین راه, گردنه ها, قله های فرعی و قله اصلی در گزارش لازم است. GPS, ارتفاع سنج و نقشه های توپوگرافی تجهیزات مناسبی برای مسیریابی و یافتن ارتفاع نقاط هستند. برای بعضی که به نقشه خوانی مسلط هستند, نقشه های توپوگرافی اصل و ارتفاع سنج مکمل است. ارتفاع سنج  ممکن است تحت عواملی اشتباه کند ولی نقشه های توپوگرافی دقیق هستند. البته GPS نسبت به سایر روشها خطای بسیار کمتری دارد.
4.  موقعیت جغرافیایی
4.1.   قله در چه استان واقع است؟
4.2.   نزدیکترین شهر مهم به آن چیست و چند کیلومتر با آن فاصله دارد؟
4.3.   روستاهای اطراف کوه چه نام دارند و در چه جهتی نسبت به کوه قرار دارند؟
4.4.   قله در کدام طول و عرض جغرافیایی قرار دارد؟
4.5.   کوه مورد نظر در چه رشته کوهی واقع است و از جهات مختلف به چه رشته کوههایی متصل می شود؟
4.6.    از جهات مختلف به چه کوههایی متصل می شود؟
4.7.   کوه مزبور در کدام حوضه آبریز قرار دارد؟
5.      نحوه دستیابی به منطقه و وسایل نقلیه جهت دسترسی به منطقه
5.1.   از چند راه می توان به مبدأ صعود رسید؟
5.1.   نام روستاها و آبادیهایی که در طول مسیرقرار دارند و فاصله ( مسافتی یا زمانی ) بین آنها  ؟
5.2.   وضعیت راهها به لحاظ آسفالت, خاکی, جیپ رو و . . .
5.3.   وضعیت راهها در فصول مختلف.
5.4.   نوع, ساعت حرکت, مبدأ حرکت و نرخ وسایل نقلیه عمومی جهت دستیابی به منطقه.
5.5.   نوع, ساعت حرکت, مبدأ حرکت و نرخ وسایل نقلیه عمومی جهت بازگشت.

6.  توصیف شهر, آبادی یا روستاهای منطقه
6.1. امکاناتی مانند برق,آب لوله کشی, تلفن راه دور, آنتن دهی موبایل, درمانگاه, حمام, مدرسه,  مسجد, پاسگاه یا پلیس راه,  وجود مغازه و فروشگاه , نانوایی 
6.2.   زبان, مذهب,وضعیت معیشتی واقتصادی ساکنین ونحوه برخورد با کوهنوردان و صنایع دستی و سوغات
6.3. نقاط دیدنی, کتیبه ها و بناهای قدیمی, دریاچه ها, پارکهای ملی, مناطق حفاظت شده
7.   مسیر قله
7.1.    از چند جبهه و چند مسیر می توان به قله صعود کرد و مبدأ صعود آنها کدام است ؟
7.2.   مسیرهای صعود نشده  آن کدام است؟
7.3.   توصیف چشم اندازها و دیدمنطقه [قلل و مناطقی که از روی ارتفاعات دیده می شوند, اولین نقطه ای که قله دیده می شود]
7.4.   وضعیت مسیر [میزان برف در طول مسیر, مناطق بهمن خیز, مناطقی که خطر ریزش سنگ دارند, مناطق باتلاقی یا گلی]
7.5.    تحلیل وضعیت منطقه جهت اجرای برنامه در فصول مختلف ,مسیرهای صعود زمستانی و تابستانی و بهترین زمان صعود
7.6.   عکس و اسلاید  و کروکی از منطقه
8.  زمانبندی صعود وفرود
9.  توصیف جغرافیای تاریخی منطقه
10.توصیف جغرافیای طبیعی منطقه  [پوشش گیاهی و جانوری, یخچال طبیعی, رودخانه,جنگل, ساختار کوههای منطقه]
۱۱. توصیف پناهگاهها و جانپناههای منطقه و محلهای کمپ  [ از لحاظ موقعیت و ارتفاع و وضعیت جانپناه و ظرفیت آن ]
12.  وضعیت آب آشامیدنی [رودخانه,چشمه,حوضچه آب,پهنه برف, برکه و آخرین نقطه ای که می توان آب برداشت.]
13.  شرایط جوی منطقه( در این برنامه و در حالت کلی )  [از لحاظ بارش برف یا باران, مه, آفتاب, باد]
14.  اولین صعود- صعودهای شاخص
پیدا کردن اولین صعود در ایران کار آسانی نیست چرا که گزارش نویسی در بین کوهنوردان ایرانی جاافتاده نیست. نوشتن تاریخچه ای از اولین صعود و صعودهای شاخص کامل کننده یک گزارش خوب است. گفتگوبا کوهنوردان قدیمی, مراجعه به فدراسیون و سازمانهای کوهنوردی قدیمی و استفاده از بایگانی گزارشها در این مورد لازم است.
15.  شرایط برنامه و تیم  [مناسبت اجرای برنامه, سر پرست برنامه, نفرات برنامه, تعداد نفرات, شرایط شرکت در برنامه, برنامه های آمادگی, وسایل فنی موردنیاز, تاریخ اجرای برنامه, مبدا حرکت و هزینه های برنامه . . . ]

16.  توضیحات  [ وقایع خوشایند و ناخوشایند در طول اجرای برنامه و . . . ]

17.  تذکرات و نکات مهم در ارتباط با اجرای برنامه

18.  راهنمایان محلی

آدرس, شماره تلفن و مشخصات نفراتی که می توانند به عنوان راهنمای منطقه اطلاعات داشته باشند یا افراد محلی که می توانند در منطقه به کوهنوردان کمک کنند یا حیوانات چهارپا در اختیار کوهنوردان قرار دهند. (درصورت تمایل این افراد)

گزارش نویسی در کوهنوردی

مقدمه: در تعریف گزارش می گویند ” گزارش انتقال پاره ای از اطلاعات است به کسی که از آن بی اطلاع است و یا آگاهی کافی ندارد.” این تعریف اگر در جایی دیگر کامل نباشد در دنیای کوهنوردی تعریف کاملی است. در منطقه ای که کمتر شناخته شده است, برنامه ای اجرا کرده ایم. زیبا بودن مناظر, بکر بودن منطقه یا ویژگی دیگری این انگیزه را در ما ایجاد می کند که کوهنوردان دیگر را تشویق کنیم, مشابه این برنامه را اجرا کنند. لذا نوشتن گزارش لازم می آید, اما چه موقع باید نوشت؟ چقدر باید نوشت؟ و چه باید نوشت؟

چه موقع باید نوشت؟

گزارش نویسی سه مرحله دارد که عبارتند از :

۱. کسب آگاهی قبل از اجرای برنامه.

۲. مشاهده و بررسی هنگام اجرای برنامه.

۳. اصلاح پس از برنامه

کسب آگاهی قبل از برنامه مشتمل است بر خواندن تمام گزارش های قبلی, دیدن کروکی و نقشه و گفتگو با اشخاصی که برنامه موردنظر را قبلا اجرا کرده اند. به این ترتیب قبل از اجرای برنامه, تصویری ذهنی از برنامه ساخته ایم. منابع موجود که به طور معمول می تواند مورد استفاده قرار گیرد عبارتند از:

1. مجموعه گزارش برنامه ها در بایگانی گروه

2.  نقشه های کوهنوردی و کروکی های تهیه شده توسط کوهنوردان ,باشگاهها و سازمانهای کوهنوردی

3.  گزارش برنامه های موجود در سایتهای اینترنتی گروههای کوهنوردی

پس از کسب آگاهی, تصویری از برنامه ساخته ایم. مرحله بعد یعنی هنگام اجرای برنامه, زمان مشاهده و بررسی این تصویر است. گزارش نویس در این مرحله درستی یا نادرستی داده ها را مشخص می کندو پس از آن زمان نوشتن گزارش تمام اصلاحات را  بطور دقیق در آن وارد می کند.

چقدر باید نوشت؟

نه آنقدر کوتاه که خواننده متوجه مقصود ما نشود و نه آنقدر بلند که از خواندن آن منصرف شود.

چه باید نوشت؟
1. عنوان برنامه  [راهپیمایی, کوهپیمایی, صعود قله, دیواره, غارنوردی, جنگل نوردی, صحرا نوردی,برنامه شناسایی, برنامه پاکسازی, برنامه آموزشی و …]
2.  نام کوه  [نام اصلی, نامهای دیگر قله و  وجه تسمیه]
3.  ارتفاع قله

ذکر ارتفاع مبدأ صعود, نقاط مهم بین راه, گردنه ها, قله های فرعی و قله اصلی در گزارش لازم است. GPS, ارتفاع سنج و نقشه های توپوگرافی تجهیزات مناسبی برای مسیریابی و یافتن ارتفاع نقاط هستند. برای بعضی که به نقشه خوانی مسلط هستند, نقشه های توپوگرافی اصل و ارتفاع سنج مکمل است. ارتفاع سنج  ممکن است تحت عواملی اشتباه کند ولی نقشه های توپوگرافی دقیق هستند. البته GPS نسبت به سایر روشها خطای بسیار کمتری دارد.
4.  موقعیت جغرافیایی
4.1.   قله در چه استان واقع است؟
4.2.   نزدیکترین شهر مهم به آن چیست و چند کیلومتر با آن فاصله دارد؟
4.3.   روستاهای اطراف کوه چه نام دارند و در چه جهتی نسبت به کوه قرار دارند؟
4.4.   قله در کدام طول و عرض جغرافیایی قرار دارد؟
4.5.   کوه مورد نظر در چه رشته کوهی واقع است و از جهات مختلف به چه رشته کوههایی متصل می شود؟
4.6.    از جهات مختلف به چه کوههایی متصل می شود؟
4.7.   کوه مزبور در کدام حوضه آبریز قرار دارد؟
5.  نحوه دستیابی به منطقه و وسایل نقلیه جهت دسترسی به منطقه
5.1.   از چند راه می توان به مبدأ صعود رسید؟
5.1.   نام روستاها و آبادیهایی که در طول مسیرقرار دارند و فاصله ( مسافتی یا زمانی ) بین آنها  ؟
5.2.   وضعیت راهها به لحاظ آسفالت, خاکی, جیپ رو و . . .
5.3.   وضعیت راهها در فصول مختلف.
5.4.   نوع, ساعت حرکت, مبدأ حرکت و نرخ وسایل نقلیه عمومی جهت دستیابی به منطقه.
5.5.   نوع, ساعت حرکت, مبدأ حرکت و نرخ وسایل نقلیه عمومی جهت بازگشت.
6.  توصیف شهر, آبادی یا روستاهای منطقه
6.1. امکاناتی مانند برق,آب لوله کشی, تلفن راه دور, آنتن دهی موبایل, درمانگاه, حمام, مدرسه,  مسجد, پاسگاه یا پلیس راه,  وجود مغازه و فروشگاه , نانوایی 
6.2.   زبان, مذهب,وضعیت معیشتی واقتصادی ساکنین ونحوه برخورد با کوهنوردان و صنایع دستی و سوغات
6.3. نقاط دیدنی, کتیبه ها و بناهای قدیمی, دریاچه ها, پارکهای ملی, مناطق حفاظت شده

7.   مسیر قله
7.1.    از چند جبهه و چند مسیر می توان به قله صعود کرد و مبدأ صعود آنها کدام است ؟
7.2.   مسیرهای صعود نشده  آن کدام است؟
7.3.   توصیف چشم اندازها و دیدمنطقه [قلل و مناطقی که از روی ارتفاعات دیده می شوند, اولین نقطه ای که قله دیده می شود]
7.4.   وضعیت مسیر [میزان برف در طول مسیر, مناطق بهمن خیز, مناطقی که خطر ریزش سنگ دارند, مناطق باتلاقی یا گلی]
7.5.    تحلیل وضعیت منطقه جهت اجرای برنامه در فصول مختلف ,مسیرهای صعود زمستانی و تابستانی و بهترین زمان صعود
7.6.   عکس و اسلاید  و کروکی از منطقه
8.  زمانبندی صعود وفرود
9.  توصیف جغرافیای تاریخی منطقه
10.توصیف جغرافیای طبیعی منطقه  [پوشش گیاهی و جانوری, یخچال طبیعی, رودخانه,جنگل, ساختار کوههای منطقه]
۱۱. توصیف پناهگاهها و جانپناههای منطقه و محلهای کمپ  [از لحاظ موقعیت و ارتفاع و وضعیت جانپناه و ظرفیت آن]
12.  وضعیت آب آشامیدنی [رودخانه,چشمه,حوضچه آب,پهنه برف, برکه و آخرین نقطه ای که می توان آب برداشت.]
13.  شرایط جوی منطقه (در این برنامه و در حالت کلی)  [از لحاظ بارش برف یا باران, مه, آفتاب, باد]
14.  اولین صعود- صعودهای شاخص
پیدا کردن اولین صعود در ایران کار آسانی نیست چرا که گزارش نویسی در بین کوهنوردان ایرانی جاافتاده نیست. نوشتن تاریخچه ای از اولین صعود و صعودهای شاخص کامل کننده یک گزارش خوب است. گفتگوبا کوهنوردان قدیمی, مراجعه به فدراسیون و سازمانهای کوهنوردی قدیمی و استفاده از بایگانی گزارشها در این مورد لازم است.
15.  شرایط برنامه و تیم  [مناسبت اجرای برنامه, سر پرست برنامه, نفرات برنامه, تعداد نفرات, شرایط شرکت در برنامه, برنامه های آمادگی, وسایل فنی موردنیاز, تاریخ اجرای برنامه, مبدا حرکت و هزینه های برنامه . . . ]
16.  توضیحات  [ وقایع خوشایند و ناخوشایند در طول اجرای برنامه و . . . ]
17.  تذکرات و نکات مهم در ارتباط با اجرای برنامه
18.  راهنمایان محلی
آدرس, شماره تلفن و مشخصات نفراتی که می توانند به عنوان راهنمای منطقه اطلاعات داشته باشند یا افراد محلی که می توانند در منطقه به کوهنوردان کمک کنند یا حیوانات چهارپا در اختیار کوهنوردان قرار دهند. (درصورت تمایل این افراد)

ویژگیهای یک گزارش:

1- یک گزارش خوب صعود بایستی به گونه ای باشد که یک کوهنورد نا آشنا به منطقه بتواند به راحتی راه خود را یافته و حداقل در مسیریابی دچار مشکل نشود . اگر چه بهتر آن است با یک کوهنورد مسلط به منطقه و یا افراد محلی آشنا به محل این امر به انجام رسد. اما مواقعی هم هست که هیچ یک از اینها در دسترس نیست . (…و دلی مشتاق کوه است!….)

2- لازم است گزارش نویس، آشنایی اولیه با فن توصیف چشم انداز و اصطلاحات رایج مورد استفاده در این زمینه داشته باشد و از طرفی قاطبه کوهنوردان نیز بایستی یک سری مفاهیم را تعریف و در مورد هر یک از اصطلاحات رایج اتفاق نظر حاصل نمایند. واژه هایی نظیر: شیب (تند ، متوسط ، کم)، شن اسکی (واریزه)، واریزه سنگی، بهمن، دشت، تپه، رودخانه، آبراهه و …… هر یک بایستی مفاهیم واحدی را به ذهن متبادر سازند . البته تعاریفی کلی از قبیل کوه، قله، تپه، گردنه، یال و گرده در منابع مختلف آمده است اما برای نوشتن یک گزارش خوب، کافی نیستند و در این زمینه حتما باید به تقسیم بندی “جزئیات پوشش سطح زمین” پرداخته شود.

3- آشنایی اولیه به علوم زمین شناسی و حداقل شناسایی گروههای اصلی سنگها (آذرین، رسوبی و دگرگونی) و ساختهای اصلی (چینها و گسلها و …) موجب غنای بیشتر و علمی شدن یک گزارش کوهنوردی می شود ضمن اینکه این مشخصات برای افراد آشنا به موضوع، آدرسهای بسیار کلیدی و واضحی بر روی زمین هستند.

4- با بر طرف شدن خطاهای عمدی که دولت های بزرگ بر روی گیرنده های جی پی اس اعمال می کردند و نیز ارزان شدن روز افزون آنها، در حال حاضر این وسیله یکی از ضروری ترین ابزارهای کوه پیمایی به ویژه در مناطق ناشناخته است. با پیاده کردن نقاط یک مسیر بر روی نقشه های توپوگرافی می توان نقشه های دقیق مسیر های کوهنوردی را در اختیار داشته و از آنها در تدوین گزارش استفاده نموده و به دیگران انتقال داد. (به جای ترسیم کروکی هایی که هیچ کمکی به مسیریابی نمی کنند!)

5- در این زمینه فدراسیون و هیئت های کوهنوردی می توانند با برگزاری کلاسهای آموزشی گزارش نویسی توسط اساتید کوهنورد دست به قلم و با لحاظ بند 2، سهم مهمی در ارتقای این دانش داشته باشند.

6- جامعه کوهنوردان این سرزمین، همانگونه که در حفاظت محیط های طبیعی و زیستگاههای بکر کشورمان کوشا و پیشاهنگ هستند بایستی در این زمینه نیز شاهد تحرکی از آنها باشیم. بیایید گزارش های صعود را به گونه ای بنویسیم که علمی و گره گشا بوده و موجب ارتقای جایگاه این ورزش در جامعه شود. گزارش های خوردن و خوابیدن و ساعت فلان و فلان بایستی فرع بر اطلاعات اساسی و با ارزشی باشد که در یک گزارش صعود نگاشته می شود .

*اصول گزارش نویسی

مطالب و عناوینی که در یک گزارش جامع باید در نظر گرفته شود به قرار زیر است :
•نام برنامه
•نوع منطقه
•موقعیت جغرافیایی
•طول و عرض جغرافیایی
•استان – شهرستان – بخش – دهستان
•چگونگی دسترسی به منطقه از طریق جاده (وسائط نقلیه عمومی)
•نام روستاهای بین راه از آخرین شهر با ذکر مسافت و نوع جاده
•نام آخرین آبادی منتهی به منطقه و ارتفاع آن
•قلل، گردنه ها و معابر مهم بین راه تا رسیدن به منطقه
•جهت جغرافیایی منطقه نسبت به نقطه حرکت
•ارتفاع منطقه از سطح دریا
•نام رشته کوه
•توضیح کافی در مورد مسیر و علائم طبیعی و محل های اطراق از آخرین آبادی تا منطقه صعود
•منابع تامین آب آشامیدنی، چشمه ها، رودخانه ها و …
•تجهیزات مورد نیاز جهت صعود و بهترین زمان صعود
•مدت زمان لازم جهت صعود
•نوع و ویژگیهای منطقه
•کروکی منطقه
•اسامی و مکان دقیق قلل و عوارض دیگر منطقه
•آثار باستانی و نقاط دیدنی منطقه
•جانوران و حیوانات منطقه
•پوشش گیاهی منطقه
•رودخانه های اطراف
•تصویری از نمای عمومی منطقه از نقطه شروع و از آخرین آبادی
•تصویری از ویژگیها ، مشخصه ها و نقاط خاص مسیر
•تصویری از منطقه مقصد
•زبان بومی منطقه
•نام و آدرس راهنمایان محلی
•نام ، آدرس و تلفن سرپرست
•نظر سرپرست برنامه نسبت به ویژگیها ، مشکلات و سایر موارد قابل توجه
•نام گروه
•نام هیأت
•استان
•تاریخ صعود و یا بازدید
•شرایط جوی
•مدت صعود و یا بازدید (ساعت)
•تاریخ تنظیم گزارش
•نام محقق و گزارشگر
•منابع و مأخذ اطلاعات علمی قابل استناد
•اسامی همنوردان با ذکر سمت و مسئولیت در برنامه