هارنس

هارنس ها برای کاربرد های متفاوت طراحی شده اند هارنس ها واسطه مستقیم میان کاربر و سیستم حفاظت هستند. جهت پاسخگویی به نیازهای مختلف کاربران برای کار در ارتفاع، ‏Petzl‏ اقدام به طراحی انواع ‏گوناگونی از هارنس ها نموده است:‏ – هارنس های استقرار حین کار و جلوگیری از سقوط دارای بیشترین کاربرد و راحتی حین استفاده ‏بوده و در اکثر موقعیت های کار در ارتفاع قابل استفاده می باشند،‏ – هارنس های نشیمن برای استقرار حین کار، در محیط هایی که امکان سقوط از ارتفاع ‏زیاد نباشد، طراحی شده اند،‏ – هارنس های جلوگیری از سقوط، برای حفاظت از کاربر در مقابل سقوط باید به یک ‏سیستم جلوگیری از سقوط متصل گردند.‏ مثلث های تخلیه و برانکارها، ویژه عملیات نجات طراحی شده اند.‏ این ابزار را می توان در موقعیت های گوناگون از قبیل غارنوردی، نجات در کوهستان، حادثه در بالابرهای ‏اسکی و غیره استفاده نمود.‏ لوازم جانبی زیادی را می توان به هارنس ها جهت سازگاری ویژه با نیاز های محیط کار اضافه نمود.

هارنس به معني صندلي پارچه‌اي مي‌باشد. هارنس‌ها انواع مختلفي دارند. هارنس‌ها ثابت يا فيكس، هارنس‌هاي صندلي پشت، هارنس‌هاي خروج سريع، هارنس‌هاي مخصوص سقوط آزاد، هارنس مخصوص چتر پاراگلايدر، هارنس مخصوص پاراموتور، هارنس مخصوص خلبان جنگنده و… مي‌باشند.

هارنس را بايد در حقيقت يك صندلي پارچه‌اي دانست كه نيروهاي حاصل از وزن و پيشرانه موتور، وزن خلبان و نيروي برآي چتر به جاي اعمال شدن بر اعضاي خلبان، به آن وارد مي‌شوند. با توجه به ارگونومي بدن، بهترين حالت آن است كه كف هارنس با لايه‌اي از فوم كه در زير آن قطعه‌اي چوب قرار دارد، پوشانيده شود. زيرا دراين حالت علاوه بر اين‌كه حداقل فشار بر اعضاي بدن خلبان(بخصوص پاها) وارد مي‌گردد، حد اقل خستگي و يا فشار را نيز به دنبال دارد و همين امر، پرواز مدت را ممكن مي‌سازد.

مهمترین قسمت های هارنس (سیت) عبارتند از:

– كارابين‌ها(قلاب‌هاي اتصال به چتر)
– تسمه‌هاي پيراموني
– پشتي صندلي
– كفي صندلي
– قلاب‌هاي ايمني پيراموني
– تسمه‌هاي اتصال به موتور

استاندارد هارنس MIL –P-87141 مي‌باشد. در يك هارنس لازم است كه موارد زير رعايت شده باشند:

– چه در حالت نشسته يا ايستاده، قابل تنظيم باشد. تنظيمات بايد قابل مشاهده، ساده و حداقل ميزان ممكن باشند.
– به سادگي قابل تعمير باشد.
– ضريب اطمينان حداقل 5/1 باشد.
– اتصالات دستي آن حداقل باشد.
– هارنس بايد بطور ايمن بدن را نگه دارد.
– هارنس، رايزر و تجهيزات الحاقي نبايد در ديد و يا جابجايي(تكان خوردن) خللي ايجاد نمايد.
– لازم است كه رها سازها(يا ريليزهاي) رايزر حداقل 5/2 تا 5 سانتيمتر پايين تر از زير بغل باشند.
– بخش‌هاي مختلف هارنس نبايد وابسته به هم باشند.
– لازم است كه خلبان بتواند با يك دست از هارنس خارج شود.
– هارنس شانه‌ها را آويزان نكند.
– پشت هارنس نبايد به صورتي باشد كه خلبان از هارنس خارج شود، حتي در زماني كه زانوها به قفسه سينه چسبيده باشند.
– بخش‌هاي مختلف هارنس نبايد در قلاب گير كنند.
– لازم است كه هارنس براي تمامي افراد با قد بين 157 تا 198 سانتيمتر و وزن 50 تا 114 كيلوگرم با يا بدون پوشش زمستاني اندازه باشد.
– لازم است كه هارنس براي پوشيدن راحت باشد.